tag:blogger.com,1999:blog-29774325580630652012024-03-13T19:27:52.858+01:00Żyjąc podwójnie...UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.comBlogger52125tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-47492400101081801412012-02-01T14:42:00.000+01:002012-02-01T14:42:16.968+01:00Aktualizacja biblioteczki<div style="text-align: justify;">Odkąd ostatni raz prezentowałam moje książkowe zbiory minęło już sporo czasu, a moja biblioteczka nieco się zmieniła. Dlatego postanowiłam dzisiaj pochwalić się po raz kolejny ;) (i przyznaję, ogarnęło mnie lenistwo, mózg domaga się paru dni wolnych, na pisanie jakichkolwiek wrażeń z lektury nie mam siły).</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Przejdźmy więc do sedna: zapraszam Was na mini-wycieczkę po moich skromnych zbiorach.</div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5kwcZSZi7Q7qCHlvEbWAU8YKU1zH0H02GPZdpiojq4FcaJpydvp0bLcGkwRFnSVxG0g15TXbF83ig_nvPUUYyZVJ0LldSlbDNCobH9Z8FY-AXxa2Ju35Szy5ubo3Jy7JKBrrjpjnm1FU/s1600/IMG20120201_001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5kwcZSZi7Q7qCHlvEbWAU8YKU1zH0H02GPZdpiojq4FcaJpydvp0bLcGkwRFnSVxG0g15TXbF83ig_nvPUUYyZVJ0LldSlbDNCobH9Z8FY-AXxa2Ju35Szy5ubo3Jy7JKBrrjpjnm1FU/s320/IMG20120201_001.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div style="text-align: justify;">Powyższy zbiorek to moja kolekcja dzieł Martina. George zasłużył na osobne miejsce :)</div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjilrhABaVRUkUZ8Ik2RqyvfkNQMYxiaFLI9T6-XY_mzgWzgGsedXSdirPGtZGuDkxhxean4LeSImqnP4tJ_eeR3Xj1224Q6LERZAxg5wTZIHPyHYs1VBmmF4hfbAMQDhnHVYPihOoeqgE/s1600/IMG20120201_002.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjilrhABaVRUkUZ8Ik2RqyvfkNQMYxiaFLI9T6-XY_mzgWzgGsedXSdirPGtZGuDkxhxean4LeSImqnP4tJ_eeR3Xj1224Q6LERZAxg5wTZIHPyHYs1VBmmF4hfbAMQDhnHVYPihOoeqgE/s320/IMG20120201_002.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><em>(Małe ćwiczenie gimnastyczne- przekręćcie głowy o 90 stopni w prawo. Blogger się buntuje)</em></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Na powyższym zdjęciu widać połowę mojego regału. Książki stoją tam w dwóch rzędach, prezentuję tylko jeden. Na wyższej półce umieściłam dzieła Austen, sióstr Bronte i Elizabeth Gaskell (plus książki, które znalazły się tam z braku innego miejsca), na dolnej- nieco francuskiej klasyki, dalszą część angielskiej, Henry'ego Jamesa i zbłąkane tomiszcza kategorii wszelakich.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikLKkHZG5rjpQL1xIRBXmHiqEfSs6FbLgn4DIa8ghjnYjYuURg3xvs1yYq3N5J3MOBClok1VekqR2sXK6lsm57I1hZGy33Ka7Yv1dJLGNNxWn865RYpFTx3DJAuKVER3EXIXDaB110P8I/s1600/IMG20120201_003.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikLKkHZG5rjpQL1xIRBXmHiqEfSs6FbLgn4DIa8ghjnYjYuURg3xvs1yYq3N5J3MOBClok1VekqR2sXK6lsm57I1hZGy33Ka7Yv1dJLGNNxWn865RYpFTx3DJAuKVER3EXIXDaB110P8I/s320/IMG20120201_003.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><em>(Ćwiczeń gimnastycznych część dalsza)</em></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Druga połowa regału. Jak widzicie tylko jedna półka zarezerwowana jest dla książek, na drugiej rozsiadła się moja mizerna kolekcja filmowa. Tą półką rządzi kompletny misz-masz: znajdziemy tu i Allende, i Fabera, a i "Anna Karenina" zadomowiła się na dłużej.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmbk2h0DkidZj-wnSu3Ht2PohFeZjUzekln8mPubF1ReZt6Z_eJa_lyIZepKSIMthj3l6ljMUhKWmgGrkuF7jRN7kJzqOrzQjnjHj0teYllzZWkKsCZaDBhSRqGZOMsEdIN_0kifiphrM/s320/IMG20120201_005.jpg" width="320" /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Mój drugi regał- widok ogólny.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEIUJryvOBEEy9e6D2y37lPbSaihBEysow2CjMW1uCy86KmM9a3ZW-eONuU4qM6bHiPGyWCdp733ROuLRRF1CgWcrgcg_mfVMQx6VEZt25Hs_djeZRJp-Js0tOnTptvWto0z3R9Axtp4U/s1600/IMG20120201_006.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEIUJryvOBEEy9e6D2y37lPbSaihBEysow2CjMW1uCy86KmM9a3ZW-eONuU4qM6bHiPGyWCdp733ROuLRRF1CgWcrgcg_mfVMQx6VEZt25Hs_djeZRJp-Js0tOnTptvWto0z3R9Axtp4U/s320/IMG20120201_006.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Przejdźmy do bardziej szczegółowych ujęć. Cały regał pozbawiony jest jakichkolwiek zasad porządkowania, wpycham książki tam, gdzie znajdę odrobinę wolnego miejsca. I tak tutaj możecie zobaczyć serię o Potterze w towarzystwie Lessing. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3EEOdlSoQ1QcDg1IpnZaJ-U6C-D1KwkO31_KItakzwg51v8u1gkhI971_COUOM4MYxoIvUTWLh3LMeY-4cbfkR_tlg_AILu-zuVsnmuyOl3Dxphz1F0l4M6-zCGZi76ZH8Bc5mUU72Fw/s1600/IMG20120201_007.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3EEOdlSoQ1QcDg1IpnZaJ-U6C-D1KwkO31_KItakzwg51v8u1gkhI971_COUOM4MYxoIvUTWLh3LMeY-4cbfkR_tlg_AILu-zuVsnmuyOl3Dxphz1F0l4M6-zCGZi76ZH8Bc5mUU72Fw/s320/IMG20120201_007.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Druga część dolnej półki. W oczy rzuca się szczególnie seria o Wiedźmie pióra Olgi Gromyko.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz0ayA19Vb5JTj9EiZUERVxFC6v6PlgOUD7ISahyphenhyphen0t_KDZQZoB_VArFmEzRwQipIh569nGBcmhvdm_d6DYZKFyIvnz2AAUose8ObvXnDYCCM2U6NHjKqs2f69Jw-IIaEjvm20Ad3O9LL4/s1600/IMG20120201_008.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz0ayA19Vb5JTj9EiZUERVxFC6v6PlgOUD7ISahyphenhyphen0t_KDZQZoB_VArFmEzRwQipIh569nGBcmhvdm_d6DYZKFyIvnz2AAUose8ObvXnDYCCM2U6NHjKqs2f69Jw-IIaEjvm20Ad3O9LL4/s320/IMG20120201_008.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Przejdźmy półkę wyżej. Tutaj króluje Philippa Gregory i Zafon.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ8m9_idCxg8QdcAFYDWLJR3zBHfOsorH7W7sWe7JELGhzGLt3Eamy4aRcLhZ1Q4KmwAs5Bl1VGqgY-7UU4EqaWteu9VXeCA66PR8PWB9ToLHZAUvEvuWYmheJyZNiIKB3XCdca589SnM/s1600/IMG20120201_009.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ8m9_idCxg8QdcAFYDWLJR3zBHfOsorH7W7sWe7JELGhzGLt3Eamy4aRcLhZ1Q4KmwAs5Bl1VGqgY-7UU4EqaWteu9VXeCA66PR8PWB9ToLHZAUvEvuWYmheJyZNiIKB3XCdca589SnM/s320/IMG20120201_009.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Za stosikiem z książkami Gregory schowały się inne pozycje o tematyce Tudorowej oraz kolekcja Briggs.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWKWMvEjqlMmUYAbNUZlhWn2E8hyCzWGyf90n18K_ZGlhpeUGlNbn9UpQzCQa5ZARvuVuS9EVGhp4BLb26-Bb-GEFPwKeLUZYlfC7yozMqHWqxeVWQ2zesGL_TamMoYm34f4cqcgVGt04/s1600/IMG20120201_010.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWKWMvEjqlMmUYAbNUZlhWn2E8hyCzWGyf90n18K_ZGlhpeUGlNbn9UpQzCQa5ZARvuVuS9EVGhp4BLb26-Bb-GEFPwKeLUZYlfC7yozMqHWqxeVWQ2zesGL_TamMoYm34f4cqcgVGt04/s320/IMG20120201_010.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Ostatni przystanek mini-wycieczki. W tym miejscu króluje tzw. misz-masz.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinukFvDqbL5cEDncgB5A6TsP9G3Wz2GJwp7TW70_WHg0Nyj6sWiWf1z6nilQ1rnImyDiRA-6vjoLb7XlgQye1EjE6TTrGAjxCtLjqYKviLiDtRC_QHTgCH80dsb7fZWulgNZVIpkBQZUU/s1600/IMG20120201_011.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinukFvDqbL5cEDncgB5A6TsP9G3Wz2GJwp7TW70_WHg0Nyj6sWiWf1z6nilQ1rnImyDiRA-6vjoLb7XlgQye1EjE6TTrGAjxCtLjqYKviLiDtRC_QHTgCH80dsb7fZWulgNZVIpkBQZUU/s320/IMG20120201_011.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Ostatnie pozycje mojego książkowego zbioru- tomy zasłonięte, uzupełnienie poprzedniego zdjęcia.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">I to by było na tyle. Mam nadzieję, że mini-wycieczka się podobała :)</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Pozdrawiam serdecznie!</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com47tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-80061520511938164522012-01-24T18:59:00.001+01:002012-01-24T19:03:47.211+01:00Pierwsza rocznica bloga<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Dokładnie rok temu wpadłam na, jak się okazało całkiem sensowny, pomysł założenia tego bloga. Dziś z dumą oświadczam, iż nawet moja leniwa natura i wrodzone skłonności do rezygnowania nie przeszkodziły mi w dotarciu do tego punktu, który obecnie zajmuję w blogowym świecie. Tak, zapisane-na-papierze świętuje dziś swoją pierwszą rocznicę ;)</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Nigdy nie sądziłam, że będę w stanie przez rok zajmować się pisaniem. Nie wierzyłam, że samo przebywanie wśród literackiego środowiska blogowego jest tak uzależniające- muszę to przyznać, jesteście wspaniali. Dziękuję za wszystkie polecane tytuły, za każdy, choćby najkrótszy komentarz, za to, że znajdzie się ktokolwiek, kto przeczyta te moje wywody. </span></div><div style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">A żeby skończyć z tą wazeliną zapraszam wszystkich do skosztowania urodzinowych czekoladek :)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOwjrX0WV3YLS7cVm0Pn9LcjeGocYY893mphLJnERsCgicoB_f2Fakth5sfEf9nXf5O1jFteAMyK71Qpsrj5rhqWjjTZDQQQGpgoP_DbhWLMfKbTIxGDjvsHxg5Jd4EOikH-jszhRbJSY/s1600/loose-chocolates11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOwjrX0WV3YLS7cVm0Pn9LcjeGocYY893mphLJnERsCgicoB_f2Fakth5sfEf9nXf5O1jFteAMyK71Qpsrj5rhqWjjTZDQQQGpgoP_DbhWLMfKbTIxGDjvsHxg5Jd4EOikH-jszhRbJSY/s320/loose-chocolates11.jpg" width="320" /></a></div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-11016011552181422562012-01-20T19:43:00.003+01:002012-01-20T19:48:00.195+01:00Panie i Panowie, przedstawiam Wam stos.<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Z dumą prezentuję najnowsze stosisko, największe w historii mojego bloga, pochodzące z dwóch ostatnich miesięcy- grudnia i stycznia. Część tomów to prezenty, część z nich to wyniki mojego nieopanowanego zakupoholizmu książkowego. Bez zbędnej zwłoki:</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV-xJH_-ke3LzqEXWvq4UjzCoeZF7IWVKwfeECVz0_n8uF_V7iHo-mJoknZ7MN2unb8eyJXEUSkzG0mSuhyymdmH0g7jgZ4Is0rpzCwpg2R4gnYPL3LtOM_nnX2PX2yMFhOgEyEJsK-yo/s1600/stos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV-xJH_-ke3LzqEXWvq4UjzCoeZF7IWVKwfeECVz0_n8uF_V7iHo-mJoknZ7MN2unb8eyJXEUSkzG0mSuhyymdmH0g7jgZ4Is0rpzCwpg2R4gnYPL3LtOM_nnX2PX2yMFhOgEyEJsK-yo/s400/stos.jpg" width="311" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Od dołu:</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Calibri;">1.</span><span style="font: 7pt "Times New Roman";"> <span style="color: #990000;"> </span></span><span style="font-family: Calibri;"><b><span style="color: #660000;">„Ostatnia królowa” C. W. Gortner</span></b> - powieść upolowana w Matrasie przy okazji promocji -25% na nowości. Opisuje losy Joanny Szalonej, żony Filipa I Pięknego, kobiety niezwykle intrygującej. Zapowiada się wspaniała lektura na miarę Philippy Gregory.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Calibri;">2.</span><span style="font: 7pt "Times New Roman";"> <span style="color: #660000;"> </span></span><span style="font-family: Calibri;"><b><span style="color: #660000;">„Dwie królowe” Philippa Gregory</span></b> – o wilku mowa ;) Panią Gregory cenię ogromnie za lekkie powieści osadzone w moich ukochanych czasach Tudorów, a już zwłaszcza za opisywanie losów sześciu żon Henryka VIII. „Dwie królowe” dają wgląd w życie Anne of Cleves i Catherine Howard (odpowiednio czwartej i piątej żony króla) oraz Jane Boleyn, bratowej Anne Boleyn.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Calibri;">3.</span><span style="font: 7pt "Times New Roman";"> <b> </b></span><span style="font-family: Calibri;"><b><span style="color: #660000;">„Żony i córki” Elizabeth Gaskell</span></b> – pozycja od której nie mogę oderwać oczu. Wreszcie, po tylu latach oczekiwania, wydawcy wzięli się za wydawanie wiktoriańskiej klasyki! Nie tak dawno polscy czytelnicy doczekali się wydania „Północy Południa” tej samej autorki, teraz mogą delektować się sagą rodzinną „Żony i córki”. Poproszę jeszcze o nowe wydanie „Cranford” (stare jest praktycznie nieosiągalne), a przyrzekam, że przestanę narzekać na polski rynek wydawniczy. Co do samej książki- miałam przyjemność widzieć ekranizację produkcji BBC i wiem, że zapowiada się smakowity kąsek. Zresztą pani Gaskell nie sposób nie kochać ;)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Calibri;">4.</span><span style="font: 7pt "Times New Roman";"> </span><span style="font-family: Calibri;"><span style="color: #660000;"><b>„Ewa Luna” Isabel Allende</b> </span>– prezent z okazji klasowej wigilii. Trafiony w 100%, na Allende ostrzę sobie zęby od długiego czasu. Cytując opis okładkowy <i>„Ewa Luna, historia dziewczynki poczętej na łożu śmierci, to opowieść współczesnej Szeherezady.”</i> Nie mogę się doczekać. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Calibri;">5.</span><span style="font: 7pt "Times New Roman";"> <b><span style="color: #990000;"> </span></b></span><span style="font-family: Calibri;"><b><span style="color: #660000;">„Córka fortuny” Isabel Allende</span></b> – tym razem mój własny nabytek, kupiony z okazji promocji w Empiku. Do skompletowania całej trylogii Allende brakuje mi już tylko „Domu duchów” (czyli notabene części, od której zamierzam zacząć lekturę).</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Calibri;">6.</span><span style="font: 7pt "Times New Roman";"> </span><span style="font-family: Calibri;"><b><span style="color: #660000;">„Lustra miasta” Elif Safak </span></b>– swego czasu nazwisko Safak regularnie przewijało się przez mnóstwo blogów. Naczytałam się tylu intrygujących recenzji, że kiedy natknęłam się na „Lustra miasta” w antykwariacie bez wahania pomaszerowałam do kasy. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Calibri;">7.</span><span style="font: 7pt "Times New Roman";"> <b><span style="color: #990000;"> </span></b></span><span style="font-family: Calibri;"><b><span style="color: #660000;">„Podróżnik WC” Wojciech Cejrowski</span></b> – Stosunek do Wojciecha Cejrowskiego można mieć różnoraki, głównie ze względu na dość radykalne poglądy tego pana, jednak nie sposób odmówić mu jednej rzeczy- ogromnego talentu do opowiadania historii. W „Gringo wśród dzikich plemion” zakochałam się od pierwszej strony, a i „Podróżnik WC” wciągnął mnie niesamowicie. Prezent gwiazdkowy za który serdecznie dziękuję ;)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Calibri;">8.</span><span style="font: 7pt "Times New Roman";"> <b><span style="color: #990000;"> </span></b></span><span style="font-family: Calibri;"><b><span style="color: #660000;">„Madame Hemingway” Paula McLain</span></b> – „Madame Hemingway” to mój kolejny prezent gwiazdkowy. Sama książka hipnotyzowała mnie od dawna- okładką, historią i samym tytułem- od razu przywołuje wspomnienia z lektury „Madame Bovary” :)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Calibri;">9.</span><span style="font: 7pt "Times New Roman";"> </span><span style="font-family: Calibri;"><b><span style="color: #660000;">„Tajemny krąg. Księga 1” L. J. Smith</span></b> – następny prezent. Przyznam szczerze, że to niezupełnie moje klimaty. Dawno, dawno temu próbowałam czytać inną książkę tej autorki- słynne „Pamiętniki wampirów”- i jak szybko zaczęłam tak szybko skończyłam. Jedne z najbardziej zmarnowanych chwil mojego życia. Mam nadzieję, że z tą pozycją będzie nieco lepiej.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Calibri;">10.</span><span style="font: 7pt "Times New Roman";"> <b><span style="color: #990000;"> </span></b></span><span style="font-family: Calibri;"><b><span style="color: #660000;">„Tytus Groan” Mervyn Peake</span></b> – podobno klasyka fantasy, choć ze wstydem przyznaję, że niewiele o niej słyszałam. Do zakupu przekonały mnie dwie rzeczy- niebanalna grafika na okładce oraz miejsce akcji- zamczysko. A ja wszelkie zamczyska kocham, koniec kropka. ;)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Calibri;">11.</span><span style="font: 7pt "Times New Roman";"> <b><span style="color: #990000;"> </span></b></span><span style="font-family: Calibri;"><b><span style="color: #660000;">„Godziny” Michael Cunningham</span></b> – ten tytuł kupiłam ze względu na nawiązania do Virginii Woolf. Mam nadzieję, że okaże się warta zachodu. Czytaliście? A może oglądaliście film?</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Calibri;">12.</span><span style="font: 7pt "Times New Roman";"> </span><span style="font-family: Calibri;"><b><span style="color: #660000;">„Dziennik” Anne Frank</span></b> – z osławionym „Dziennikiem” mijałam się już parę razy- planowałam kupić go od wieków, jednak zawsze ostatecznie kończyłam z innym tytułem w ręce. Wreszcie wyczekane dzieło Anne Frank zagościło na moich półkach.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Calibri;">13.</span><span style="font: 7pt "Times New Roman";"> </span><span style="font-family: Calibri;"><b><span style="color: #660000;">„Little Dorrit” Charles Dickens</span></b> – a to dowód, że lubię porywać się z motyką na słońce. Chociaż ciągnie mnie do czytania w oryginale wielkich klasyków się boję- bo to nie ten język, nie to słownictwo i w ogóle za wysokie progi na moje nogi. Kiedy jednak dostrzegłam „Little Dorrit” na allegro po całkiem okazyjnej cenie żadna siła nie potrafiła przekonać mnie do rezygnacji z zakupu. I tak powitałam Dickensa w moich pieleszach.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Calibri;">14.</span><span style="font: 7pt "Times New Roman";"> </span><span style="font-family: Calibri;"><b><span style="color: #660000;">„Below stairs” Margaret Powell</span></b> – wyznania służki kuchennej z czasów edwardiańskich. Skusiłam się na powyższy tytuł po obejrzeniu genialnego serialu „Downton Abbey” (polecam gorąco!), który rozbudził we mnie ochotę na zgłębienie tajników tamtej epoki. A w jaki sposób poznam je lepiej, jeśli nie „od kuchni”?</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Calibri;">15.</span><span style="font: 7pt "Times New Roman";"> </span><span style="font-family: Calibri;"><b><span style="color: #660000;">„The Maid’s Tale” Rose Plummer i Tom Quinn</span></b> – tytuł podobny do poprzedniego, kolejne zwierzenia służącej z czasów edwardiańskich. Oba tytuły upolowane na allegro po 5 zł za książkę (+ koszty przesyłki).</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Calibri;">16.</span><span style="font: 7pt "Times New Roman";"> </span><span style="font-family: Calibri;"><b><span style="color: #660000;">„Dzieci demonów” J. M. McDermott</span></b> – jedyny egzemplarz recenzyjny w stosie, za który serdecznie dziękuję wydawnictwu Prószyński i S-ka. Pojawiły się już pierwsze, bardzo pochlebne recenzje tego tytułu, czekam więc na lekturę z niecierpliwością.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="margin: 0cm 0cm 10pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Calibri;">17.</span><span style="font: 7pt "Times New Roman";"> </span><span style="font-family: Calibri;"><b><span style="color: #660000;">„Wiedźma naczelna” Olga Gromyko</span></b> – niestety, najnowsza (i ostatnia) część przygód W.Rednej nie załapała się na zdjęcie z powodu mojego nieokiełznanego gapiostwa. Pannę Wiedźmę ogromnie przepraszam! A Wam serdecznie polecam cały cykl pióra Gromyko, to mój odstresowywacz numer jeden- humor pani Olgi jest bezbłędny.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">I to by było na tyle. Podziwiam wszystkich, którzy dotrwali do końca moich wynurzeń ;)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Pozdrawiam serdecznie!</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com31tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-58608724943090990692012-01-15T18:28:00.000+01:002012-01-15T18:28:58.101+01:00"Królewska krew. Wieża elfów" Michael J. Sullivan<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbtSbg1wIO2ZGhSMAAHre7dKl87e7mAJWwWSHOKuwWIXN4Yd-kUDjrNOr6mqjSV1Qm4xvCDlXNF7qf-tCRVmAFOmMjWRz4XEe0ahCnGJDS0Yjs_sAbJO8g_txb1MhjlFnCZKDXYJptBMI/s1600/sullivan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbtSbg1wIO2ZGhSMAAHre7dKl87e7mAJWwWSHOKuwWIXN4Yd-kUDjrNOr6mqjSV1Qm4xvCDlXNF7qf-tCRVmAFOmMjWRz4XEe0ahCnGJDS0Yjs_sAbJO8g_txb1MhjlFnCZKDXYJptBMI/s200/sullivan.jpg" width="129" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><em></em></span></div><span style="font-family: Calibri;"><em><blockquote class="tr_bq">„Zamordowany został król. Władza przeszła w ręce spiskowców, którzy sądzili, że każdy element ich planu był doskonały. Poza jednym. Winą próbowali obarczyć Royce’a i Hadriana. Ci nie są jednak byle złodziejaszkami i nie pójdą dobrowolnie pod pręgierz. To okryty złą sławą duet Riyira, i nikt nie powstrzyma ich przed krwawą zemstą! Los królestwa spoczywa w rękach dwóch najemników.”</blockquote></em></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Czy można stworzyć książkę, która opiera się na utartych, niewątpliwie sztampowych schematach, a mimo to broni się przed przyklejeniem jej łatki powieści wtórnej? Czy można wzdrygać się przed określeniem danego tomiszcza mianem nieoryginalnego, nie bacząc na fakt iż na taką opinię w gruncie rzeczy zasługuje? Ano można, co potwierdza przykład opasłej pozycji „Królewska krew. Wieża elfów”, prozy Michaela J. Sullivana.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">„Królewska krew. Wieża elfów” to tak naprawdę dwa osobne tomy cyklu, w polskim przekładzie wciśnięte do jednej książki. Dwa tomy, dwie osobne historie, które łączy jeden wspaniały duet. Royce i Hadrian, bo to o nich mowa, to bohaterowie żywcem wyjęci z powieści łotrzykowskich. Przebiegli, sprytni niczym zwierzęta futerkowe z rudą kitą, szelmowscy i nieco nieposkromieni, a przy tym nad wyraz sympatyczni i zabawni- słowem postaci w stylu Robin Hooda (i to w podwójnej dawce), których nie sposób nie polubić od samego początku. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Prozę Sullivana charakteryzuje lekkie pióro, niewymuszony humor i wartka akcja. Kiedy już zasiadałam do lektury z trudem mogłam oderwać rozbiegany wzrok od kolejnych linijek tekstu. Ponadto na widok niektórych dialogów usta same układają się w kształt dorodnego rogala, co tylko dodaje dziełu atrakcyjności- książka nie może się co prawda poszczycić górnolotnym, wymagającym humorem, ale nie tego rodzaju dowcipów oczekuje człowiek zmęczony całym dniem pracy. W takim przypadku leciutka proza Sullivana okazuje się być doskonałym rozwiązaniem.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Czas na parę słów o samej fabule. W tym przypadku należy bezwzględnie rozgraniczyć „Królewską krew” od „Wieży elfów”. W przypadku tej pierwszej mamy do czynienia z historią nieco banalną i trącącą wtórnymi schematami. Mam wrażenie, że tego rodzaju opowieść słyszałam już nie raz, ale…- i tu właśnie pojawia się swoisty fenomen tej książki- ten fakt zupełnie nie przeszkadza podczas lektury. W mojej głowie ani razu nie zakołatało oskarżenie o jakąkolwiek wtórność, a na twarzy brakło zdegustowanych grymasów. Pojawiły się za to iskierki w oczach podczas poznawania dalszych losów fenomenalnego duetu. Wydarzenia zaprezentowane w „Wieży elfów” znacząco zyskują na nietuzinkowości (choć całkiem nieszablonowymi dalej bym ich nie nazwała), a to znaczy, że w kolejnych tomach czytelnik może liczyć na wzrost formy autora.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Nie byłabym sobą, gdybym nie wytknęła książce drobnego minusa. Jak to bywa w większości powieści czytelnik nie zna wszystkich tajemnic z życia głównych bohaterów i po tropach zostawianych przez autora, niczym po nitce od kłębka, dociera do coraz to kolejnych szczegółów. Niestety, moim zdaniem w paru przypadkach autor powplatał w tekst nieco zbyt sugestywne poszlaki, co skutkowało zbyt wczesnym odkryciem sekretów. Nigdy nie miałam w sobie zacięcia detektywistycznego, które pozwalało mi na odkrywanie zagadek dużo wcześniej niźli zaplanował to autor- wprost przeciwnie, uwielbiam być zaskakiwana. U Sullivana niestety elementu niespodzianki się nie doczekałam.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">„Królewska krew. Wieża elfów” to powieść, którą bez większych przeszkód uznaję za źródło wspaniałej, nieskomplikowanej (acz nie prostackiej) i lekkiej rozrywki. Zdecydowanie nie żałuję czasu spędzonego w towarzystwie dwóch ujmujących dżentelmenów i z niecierpliwością czekam na kolejne tomy cyklu. Polecam.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Ode mnie: 5/6</strong></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="color: #660000; font-family: Calibri;"><em>Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Prószyński i S-ka.</em></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: center;"><span style="font-family: Calibri;">***</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Jak widać tragicznie zaniedbałam bloga. Wytłumaczenie mam jedno- klasa maturalna. Staram się nie rezygnować zupełnie z czytania, więc pozycji czytelniczych na mojej liście książek przeczytanych przybywa- w tempie ślimaczym, ale jednak. Niestety, po powrocie ze szkoły padam na twarz i nie jestem w stanie zebrać się do napisania paru słów o jakiejkolwiek książce. I tak to już u mnie będzie do maja…</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-45783878202362964122011-11-20T17:33:00.000+01:002011-11-20T17:33:03.962+01:00Nowi mieszkańcy moich półek, czyli stos<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Wklejam moje ostatnie zdobycze książkowe. Stosik ponownie zdominowany przed cegłę Martina, ale po kolei.</span></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA0jut8Gvz2UPAyw-nP4MPOXKp1DI48onnny134U1KGqL5wxzjVyKcUkVXXbw9qrcwsGTxBDWrNdpJPixE_IcnJaR7QxC9ylMYr4WW_xHADEVB4LBL2VG79qEU8deXiLgeL9x_aglbqPQ/s1600/IMG20111120_001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA0jut8Gvz2UPAyw-nP4MPOXKp1DI48onnny134U1KGqL5wxzjVyKcUkVXXbw9qrcwsGTxBDWrNdpJPixE_IcnJaR7QxC9ylMYr4WW_xHADEVB4LBL2VG79qEU8deXiLgeL9x_aglbqPQ/s320/IMG20111120_001.jpg" width="320" /></a></div><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Od góry: </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>„Królewska krew. Wieża elfów” Michael J. Sullivan</strong>- egzemplarz recenzyjny od wyd. Prószyński. Jak widać jestem w trakcie lektury (którą niestety musiałam przerwać z uwagi na konieczność przeczytania „Granicy” Nałkowskiej). Nie zdążyłam jeszcze wyrobić sobie opinii, ale zapowiada się obiecująco.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>„Pani wyrocznia” Margaret Atwood</strong>- od dawna mam w planach którąś z pozycji tej autorki, kiedy więc natknęłam się na „Panią wyrocznię” w antykwariacie wiedziałam, że wyląduje na mojej półce ;)</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>„Tajny agent Jaime Bunda” Pepetela</strong>- pozycja wygrana w Złotej Zakładce. Szczerze powiedziawszy nie mam o niej zielonego pojęcia- jak<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>na razie straszy zadkiem na okładce ;)</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>„Portret w sepii” Isabel Allende</strong>- prezent urodzinowy. Nawiasem mówiąc, może znajdzie się jakaś miła duszyczka która uświadomi mnie w jakiej kolejności należy czytać trylogię tej pisarki? Spotkałam się już z kilkoma wersjami. W kolejności wydawania?</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>„A feast for crows” George R.R. Martin</strong>- na koniec mój ukochany „Dżordż” ;) Czwartą część sagi dorwałam na allegro za naprawdę okazyjną cenę (26 zł + koszty przesyłki), w porównaniu do cen księgarnianych, przekraczających kwotę 100 zł. Do pełni szczęścia brakuje mi „Game of thrones” oraz „Clash of the kings” w twardookładkowym wydaniu- i cóż, czasu, żeby to wszystko przeczytać.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Pozostaje mi jedynie prosić siły natury o wydłużenie doby- niestety, nie mam kompletnie czasu na czytanie, a każdy kolejny tydzień w szkole wydaje się jeszcze gorszy od poprzedniego. I tym niezbyt optymistycznym akcentem kończę i życzę wszystkim miłych doznań czytelniczych ;)</span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;">Pozdrawiam! </span></div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-50846735864130512392011-11-12T18:47:00.000+01:002011-11-12T18:47:32.341+01:00"Wichry archipelagu" Bradley P. Beaulieu<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5PCd7ZHAZq1U02l1im7E6i4HO3mst96dOyF9UiQ2VYk4Yg64s2gNIiOdRGaXEceSWKB4orkTeW-qE_p2L6yqw8lnl1m7C2eQHXCyv3oqVjmoXV2TmrccpxV3HNNpwq9FGXyTtHMcIbAk/s1600/beaulieu-bradley-p-wichry_archipelagu.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5PCd7ZHAZq1U02l1im7E6i4HO3mst96dOyF9UiQ2VYk4Yg64s2gNIiOdRGaXEceSWKB4orkTeW-qE_p2L6yqw8lnl1m7C2eQHXCyv3oqVjmoXV2TmrccpxV3HNNpwq9FGXyTtHMcIbAk/s200/beaulieu-bradley-p-wichry_archipelagu.jpg" width="129" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><span style="font-family: Calibri;"><blockquote class="tr_bq" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><div style="text-align: justify;"><em></em></div><em><blockquote class="tr_bq">„Wiatr niesie śmierć. Tajemnicza zaraza dziesiątkuje ludność, osłabiając targane wewnętrznymi konfliktami księstwo Kałakowa. Nawet wznoszące się pośród wzburzonych mórz niedostępne mury nie chronią przed wszystkim, a fanatyczni Maharraci tylko czekają na okazję, by przejąć władzę.</blockquote></em></blockquote></span><blockquote class="tr_bq" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"></blockquote><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><span style="font-family: Calibri;"><em><blockquote class="tr_bq">Atak żywioł aka na zmierzający do wyspy powietrzny statek zaprzepaścił szansę na pokój. Śmierć podróżującego nim Wielkiego Księcia pogorszyła i tak złą sytuację archipelagu. Los wysp spoczywa teraz w rękach młodego księcia Nikandra i autystycznego chłopca, który potrafi narzucić siłom natury swoją wolę.</blockquote></em></span><em></em><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><em></em></span></div><span style="font-family: Calibri;"><em><blockquote class="tr_bq">Czy jest on jednak zbawcą, czy niszczycielem?”</blockquote></em></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Fantastyka to niezwykle wdzięczny gatunek, pozwalający autorowi sięgać po najdalsze wytwory wyobraźni i przelewać na papier treści bezspornie wysoce nieprawdopodobne. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Wydawać by się mogło, że przy takiej swobodzie i praktycznym braku ograniczeń czytelnik winien być co rusz zaskakiwany coraz to nowym pomysłem. Niestety, fantastyka to nie tylko innowacyjne idee i błyskotliwe koncepcje, ale i nieciekawe, bezbarwne kalki oparte na wcześniejszych schematach. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Tym bardziej cieszę się, że panu Beaulieu, twórcy „Wichrów archipelagu”, udało się uniknąć marnego naśladownictwa i zaoferować czytelnikowi całkiem oryginalny twór.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Przyznaję, że to głównie okładkowa ilustracja przekonała mnie do sięgnięcia po tę pozycję- grafikowi należą się gromkie brawa. Jakie treści może skrywać tak baśniowa oprawa? Wraz z postępującą lekturą czytelnik przenosi się osobliwego świata wysp, bezsprzecznie kojarzącego się z rosyjskimi klimatami. W sytuacji, w której najpospolitszym wzorcem jest opieranie kreacji na angielskich/amerykańskich wzorcach zabieg pisarza niewątpliwie zyskuje na nietuzinkowości – ach, raduje się ma słowiańska dusza :) Niestety, o ile nieszablonowe otoczenie zasługuje na pochwałę, o tyle sposób wprowadzenia czytelnika do nieznanego środowiska woła o pomstę do nieba. Zostajemy wrzuceni na głęboką wodę bez żadnych wyjaśnień- a więc myśl, kombinuj i łam sobie głowę, drogi czytelniku, nad różnicą między Aramanami a Maharratami, nad ideą eteru i wiatroportów czy wreszcie- kim (czym?) do diabła są hezany. Nawet teraz, po całościowej lekturze powieści, nadal nie jestem pewna czy moje wyobrażenia odpowiadają zamierzeniom autora. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Sama fabuła prezentuje się w zupełności zadowalająco, chociaż akcja miewa lepsze i gorsze momenty. „Wichry archipelagu” nie są powieścią, którą zakwalifikowałabym do zacnego grona książek niedających czytelnikowi spokoju ani na chwilę, których nie odłożymy na bok bez wyrzutów sumienia. Twórczość Beaulieu miewa fragmenty niezwykle wciągające, ale i te zwyczajnie nużące, przez które trzeba przebrnąć (czasem z trudem) by znów zaczytywać się w bardziej frapującej prozie. Co by nie wyszło, że tylko marudzić potrafię- nie mam żadnych zarzutów do kreacji bohaterów. Wszyscy są na swój sposób wiarygodni oraz interesujący- i chociaż sama nieco inaczej poprowadziłabym niektóre postacie- autor w tej materii radzi sobie naprawdę przyzwoicie.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Proza Bradleya P. Beaulieu charakteryzuje się stylem na dobrym poziomie. Nie olśniewa błyskotliwymi rozwiązaniami, ale nie sposób odmówić jej dynamizmu, pewnej wyrazistości i swoistej plastyczności. To wszystko sprawia, że „Wichry archipelagu” czyta się szybko, łatwo i przyjemnie.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">„Wichry archipelagu” nie są powieścią pozbawioną wad, przyznajmy- jak niemalże każda książka. Co jednak warte uwagi- z kart tego obszernego tomu wionie ożywcza świeżość, która sprawia, że prozą Amerykanina zdecydowanie warto się zainteresować. Twórczość Beaulieu nie pozostawiła mnie w zachwycie, ale spędziłam w jej towarzystwie kilka miłych chwil. Jeśli do czasu ukazania się kontynuacji mój gust czytelniczy nie ulegnie całkowitej przemianie z pewnością sięgnę po drugi tom pióra pana Bradleya. Jednym słowem- polecam.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Ode mnie: 4,5/6</strong></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="color: #990000; font-family: Calibri;"><em>Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Prószyński i S-ka.</em></span></div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-59285386882902842172011-10-23T14:01:00.000+02:002011-10-23T14:01:20.854+02:00Stosik po raz kolejny<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Od czasu prezentacji mojego ostatniego stosiku minęło już trochę czasu. Do mojego domu zawitało kilka kolejnych tytułów, które z dumą prezentuję poniżej.</span></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw3bfjpB9Ic-w2PaNgHi3QFnugAkmT-UXhI2Km2c_y009dMXJdRB4LRV-N1MdTqpEfgUkxb3VgcdoSptpgDQZA3nlATcuPWlftiux1T5VEPNQ-vppJnEOgEXKu2EpE5t5vinZgHYxwoes/s1600/IMG20111023_003.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw3bfjpB9Ic-w2PaNgHi3QFnugAkmT-UXhI2Km2c_y009dMXJdRB4LRV-N1MdTqpEfgUkxb3VgcdoSptpgDQZA3nlATcuPWlftiux1T5VEPNQ-vppJnEOgEXKu2EpE5t5vinZgHYxwoes/s320/IMG20111023_003.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Od góry:</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>„Jehannette” Izabela Szolc</strong>- zbiór opowiadań o kobietach (takich jak Joanna d’Arc, Anna Boleyn, Lukrecja Borgia, Barbara Radziwiłłówna…). Tematyka zdecydowanie „moja”, więc nie mogłam przejść obojętnie wobec tej książki. Mam nadzieję, że się nie zawiodę ;)</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>„Wichry archipelagu” Bradley P. Beaulieu</strong>- fantastyka, egzemplarz recenzencki od wydawnictwa Prószyński. Zostało mi raptem kilkadziesiąt stron, więc wkrótce skrobnę o niej parę słów.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>„Tigana” Guy Gavriel Kay</strong>- zakup, o który mogę winić <a href="http://ksiazkowa-kraina.blogspot.com/">Aleksandrę</a>, sprawczynię mojego ogromnego zainteresowania tym autorem. Zobaczymy, czy było warto ;)</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>„Villette” Charlotte Brontë</strong>- angielską klasykę uwielbiam i co jakiś czas dokupuję kolejne tytuły do mojej biblioteczki. Historię Jane Eyre kocham, więc siłą rzeczy na mojej półce musiały zagościć inne dzieła tej siostry Brontë. Nawiasem mówiąc- widzieliście ostatnią ekranizację Jane? Bardzo polecam- w moim prywatnym rankingu nie pobiła tej z 2006 roku, ale i tak zdecydowanie warto wydać pieniądze na bilet do kina. Wspaniała muzyka Marianellego, fenomenalne zdjęcia i niezłe kreacje aktorskie.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Pozdrawiam serdecznie!</span></div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-66654006966164765022011-10-16T21:14:00.001+02:002011-10-17T21:56:24.092+02:00"Baron i łotr" Kamil Gruca<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4xip85pjdBb3geO5y2rqIf45fffzzkDf25usUCnLUcXwYPTc0QQs7OT675h1faG__L_5k0vzrVbztwwN404CLtkJCPx3QLb9ft0lQhR7XH8c9ktuLa1L7GshYbciOH4EbWnR_bmieUo4/s1600/baron-i-lotr.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4xip85pjdBb3geO5y2rqIf45fffzzkDf25usUCnLUcXwYPTc0QQs7OT675h1faG__L_5k0vzrVbztwwN404CLtkJCPx3QLb9ft0lQhR7XH8c9ktuLa1L7GshYbciOH4EbWnR_bmieUo4/s200/baron-i-lotr.jpg" width="140" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><span style="font-family: Calibri;"><blockquote><blockquote class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><div style="text-align: justify;"><i>„Wojna stuletnia trwa w najlepsze. Na polach wokół Azincourt legł kwiat francuskiego rycerstwa. Zanim krew zabitych zdążyła ostygnąć, w pogoń za zdrajcą rusza kilka angielskich rycerzy. Nadeszła pora zemsty i wyrównania rachunków.”</i></div></blockquote></blockquote></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Czyż nie ma wdzięczniejszego tematu nad opowieści rycerskie? Nawet dzisiaj, po upływie tylu lat od upadku ideału średniowiecznego wojownika, sporo osób wciąż fantazjuje na temat czasów zbroi, miecza i wątłych panien. Najwidoczniej tęsknotę do czasów rycerstwa podziela Kamil Gruca, znany również jako sir Robert Neville, i pod postacią stosunkowo krótkiej powieści o wdzięcznym tytule „Baron i łotr” postanowił zabrać czytelnika w świat, w którym honor stanowił najwyższą wartość.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Znajdujemy się we Francji roku Pańskiego 1415. Francuzi toczą zażartą walkę z Anglikami podczas wojny szumnie określonej przez historyków stuletnią. Jednak bitwy nie toczą się tylko na głównym froncie- korzystając z okazji rycerze rozwiązują również prywatne porachunki. Sama wojna stuletnia zdaje się być jedynie tłem do widowiskowych pojedynków, pościgów i porwań, na których postanowił skupić się sam autor.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Przyznaję, że pomysł na fabułę nie wzbudził mojego mocnego entuzjazmu. Czytelnik zostaje od razu wrzucony na głęboką wodę, bez delikatnego wprowadzania w akcję. W rezultacie przez pierwsze kilkanaście/kilkadziesiąt stron czułam się zagubiona jak dziecko we mgle, pośród obcych postaci wojowników, w bliżej nieznanym miejscu. Dopiero po wstępnym zorientowaniu się w intrydze i skojarzeniu paru nazwisk zaczęłam czerpać prawdziwą przyjemność z lektury.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Kamil Gruca kreuje gromadę naprawdę realistycznych postaci. Nie mogą się one poszczycić skomplikowanym i rozbudowanym portretem psychologicznym, jednak odmówić im naturalności nie sposób. Nie zapominajmy, że autor był mocno ograniczony przez liczbę stron swojej powieści- w trzystustronicowej powieści nie sposób upchnąć mnóstwa szczególików. Jeśli zaś rozszerzyłby swoją książkę o swoiste detale, opisy zaczęłyby dominować nad samą akcją, a to nie wyszłoby lekturze na dobre. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Dochodzimy wreszcie do stylu- w tym momencie nie mogę powstrzymać się do zacytowania zdania z okładki- „To jedyny autor, który piórem włada równie sprawnie jak prawdziwym mieczem”. Na widok takiej sentencji zazwyczaj nad moją głową cudownie rozbłyskuje czerwona lampka, która natychmiast uruchamia sceptyczną część mojej natury. W przypadku Kamila Grucy jednak przyznaję się do małej pomyłki- nie znam fechtunkowych umiejętności autora, aczkolwiek spod jego pióra wychodzą naprawdę przyzwoite zdania. Brak im finezyjności, którą tak uwielbiam i szanuję, jednak w pełni doceniam plastyczny język, który łatwo obrazuje zamierzenia fabularne pisarza.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Lekturę powieści „Baron i łotr” wspominam pozytywnie. Bez oszukiwania i zbytecznego schlebiania pisarzowi- fabuła lada dzień ulotni się z mojej głowy, a po pewnym czasie wyparuje również nietrwałe wspomnienie o samym fakcie czytania danego tytułu. Nie zmienia to jednak faktu, że dzięki lekturze mogłam dwa wieczory spędzić w przyjemnym towarzystwie panów okrytych zbroją, odrywając się od szarej codzienności współczesnych czasów. „Barona i łotra” polecę głównie fanom powieści historycznych szukającym niezbyt skomplikowanej i raczej przeciętnej rozrywki na wieczór- powieść Grucy powinna spełnić to zadanie.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><b>Ode mnie: 4/6</b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Dla zainteresowanych- <a href="http://www.znak.com.pl/wirtualnaksiazka,id,2954">tutaj</a> </span><span style="font-family: Calibri;">możecie zapoznać się z początkiem powieści.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="color: #660000; font-family: Calibri;"><i>Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Znak literanova.</i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-44617169078489888752011-09-20T18:13:00.000+02:002011-09-20T18:13:32.858+02:00Stosik<div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Calibri;">Dumnie prezentuję kolejny stosik- znów mało okazały, ale sprawiający mnóstwo radości ;) Z powodów szkolnych czasu czytać nie mam (i nie zapowiada się, aby ta sytuacja uległa zmianie do kwietnia)- od tygodnia nie przeczytałam ani strony książki, która nie byłaby podręcznikiem, niestety. Sytuacja ta jednak nijak nie przekłada się na abstynencję w sprawie zakupów książkowych, a więc od góry:</span></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiciNmCeFhiQ2jmrn2ilhEMUnoqEzGT5qn5AFmI5VOb1vexSPHp5z25hA00Yns4wzPhZFFP8aSa6i8jtoRC0ofxDPVq0bdmcl0dTOUhKQyvSl9VapNqg3NWvDXTF6yJqeMUnJ6GyMwZRFs/s1600/IMG20110920_002.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="195" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiciNmCeFhiQ2jmrn2ilhEMUnoqEzGT5qn5AFmI5VOb1vexSPHp5z25hA00Yns4wzPhZFFP8aSa6i8jtoRC0ofxDPVq0bdmcl0dTOUhKQyvSl9VapNqg3NWvDXTF6yJqeMUnJ6GyMwZRFs/s320/IMG20110920_002.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>„Powrót Brideshead” Evelyn Waugh</strong>- od dawna ostrzyłam sobie zęby na tę pozycję, wreszcie dorwałam ją na allegro po mocno okazyjnej cenie.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>„Baron i łotr” Kamil Gruca</strong>- do recenzji od wydawnictwa. Teoretycznie czytam teraz (praktycznie jak wyżej), na razie zapowiada się ocena pozytywna :)</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>„Północ Południe tom II” Elizabeth Gaskell</strong>- stanął dumnie obok tomu pierwszego na półce i czeka na mój wolny czas. Miniserial BBC kocham (polecam wszystkim!), teraz czas na książkę.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"><strong>„A storm of swords” George R.R. Martin</strong>- prezent (raz jeszcze dziękuję!). </span>Mojego kompletowania sagi Martina po angielsku ciąg dalszy. Tym razem tom trzeci, pozostaje zdobyć pierwszy, drugi i czwarty :)</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">A teraz muszę Was niestety pożegnać- jutro czeka mnie próbna sprawdzian maturalny z polskiego, a główne założenia epok same się nie przypomną ;) Klasa maturalna mnie wykończy…</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Pozdrawiam! </span></div><div style="text-align: justify;"> </div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com30tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-74651659205024240972011-09-09T18:44:00.000+02:002011-09-09T18:44:49.411+02:00"Teufel" Izabela Żukowska<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9OOua5hwbO6LbFJYpSjd0RjT1x4r1C6S6aLWnsRddV3mxsD7-WwF23CJLIb1XLaTFiAIeXYjLbRSjsvm54vqX3BTXYz4Sq1pXVvzdovuRe1P14FHKgOOaDHIIlN11LltYll_f0I6-3ZM/s1600/Teufel_Izabela-Zukowska%252Cimages_big%252C27%252C978-83-7386-400-9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9OOua5hwbO6LbFJYpSjd0RjT1x4r1C6S6aLWnsRddV3mxsD7-WwF23CJLIb1XLaTFiAIeXYjLbRSjsvm54vqX3BTXYz4Sq1pXVvzdovuRe1P14FHKgOOaDHIIlN11LltYll_f0I6-3ZM/s200/Teufel_Izabela-Zukowska%252Cimages_big%252C27%252C978-83-7386-400-9.jpg" width="130" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><br />
<span style="font-family: Calibri;"><em><blockquote>„Gdańsk w ostatnich dniach sierpnia 1939. Przy molo w Glettkau (Jelitkowo) zostają znalezione zwłoki młodej kobiety. Przybyła na miejsce asystentka policji Lotte Meier rozpoznaje swoją byłą pracodawczynię, Mariannę Walewicz- Polkę pochodzącą z zamożnej, gdańskiej rodziny antykwariuszy. Sprawę topielicy z Glettkau rozpoczyna odchodzący właśnie na emeryturę komisarz Franz Thiedtke, jednak zostaje mu ona niemal natychmiast odebrana. Lotte pod wpływem przeczuć prosi komisarza, by sprawdził jej wątpliwości i niejasności. Komisarz odkrywa, że zwłoki z molo w Glettkau to ciało zupełnie innej osoby…”</blockquote></em></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Czasy wojenne, czy to w literaturze czy w kinematografii, od zawsze przyciągały moją uwagę- a to nastrojowością, a to specyfiką danych lat, a to wspaniałymi i niejednokrotnie wzruszającymi historiami. Do sięgnięcia po „Teufel” pióra Izabeli Żukowskiej zachęcił mnie właśnie okres, w którym pisarka zdecydowała się umieścić swoją historię. A zatem- zapraszam Was do Gdańska roku 1939.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Trudno przypasować „Teufel” do jednego gatunku literackiego. Fabuła mogłaby wskazywać na kryminał- jednakże nie czekamy do ostatniej strony z nieodgadnionym pytaniem kto jest czynnikiem sprawczym zaistnienia takich czy innych zwłok. Czy więc powieść obyczajowa? Ani to, ani to- pozostanę przy zdaniu, że powieści Żukowskiej nie da się jasno zaklasyfikować, autorka miesza gatunki, tworząc w rezultacie naprawdę przyjemny twór.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Na pochwałę zasługują kreacje bohaterów- przemyślane portrety psychologiczne, wiarygodne charaktery i niewyidealizowane temperamenty. Postacie budzą sympatię jak Lotte, swoisty podziw jak owiana nutką tajemnicy i aurą osobliwego powabu Marianna czy też zwykłą niechęć, jak Heinrich.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Przyznaję, że nie polubiłam stylu pisarki od pierwszej strony. Zdania długie i wielokrotnie rozwinięte kilkakrotnie sprawiały, że musiałam czytać dany fragment od nowa- po drodze gubiłam wątek czy ważne informacje. Z biegiem czasu jednak coraz bardziej wsiąkałam w klimat książki, a i sam sposób pisania Żukowskiej idealnie wpasował się w konwencję stworzonego przez nią nastroju. Pisarka nie skupia się jedynie na głównym wątku, co chwila zbacza z tematu by wtrącić parę zdań nie mających znaczenia dla kluczowej akcji. Niemniej taki zabieg daje pewne poczucie wielowymiarowości, opowieść nabiera realizmu i indywidualnego kolorytu.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Najmocniejszą stroną powieści jest, zresztą wspominany przeze mnie wcześniej, unikalny klimat. Na każdą ze stron książki przelana została niezaprzeczalna miłość autorki do dawnego Gdańska i jego niepospolitej atmosfery. Miasto zdaje się odżywać na łamach „Teufla”, prowadzić własny, osobliwy byt, pretendować do miana jednego z bohaterów tomiszcza Żukowskiej. Zachęcam do literackiego spaceru po gdańskich uliczkach, obserwowania miejsca, w którym zderzają się dwie społeczności- polska i niemiecka, śledzenia coraz bardziej wrzącej atmosfery tuż przed wybuchem II Wojny Światowej.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Na ogromną pochwałę zasługuje samo wydanie- wzbogacone ogromną ilością zdjęć, pojawiającymi się co jakiś czas numerami rozdziałów pisanymi piękną, gotycką czcionką i wewnętrzną okładką ozdobioną starym planem samego Gdańska.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">„Teufel” polecam. Nie przypadnie do gustu każdemu, nie stanie na półce obok największych dzieł literatury, nie pozostanie w mojej pamięci na wieki- ale to powieść z duszą i oryginalnym, nieco „zakurzonym” klimatem stanowiąca sympatyczne zapełnienie wolnego wieczoru, z kubkiem kakao w ręce i puszystym kocem na podorędziu.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Ode mnie: 4/6</strong></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="color: #990000; font-family: Calibri;"><em>Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Nowy Świat.</em></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: center;"><span style="font-family: Calibri;">***</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Pierwszy dzień września był dla mnie jednoznaczny z rozpoczęciem okresu w moim życiu teoretycznie bez czasu wolnego, co już odbiło się na mojej obecności w blogowym świecie. Wracam do domu i dosłownie padam na twarz, bez chęci na czytanie czy opisywanie moich wrażeń z lektury. Mam nadzieję, że wdrożę się w szkolny system i znajdę nieco czasu na lekturę- nie wyobrażam sobie pozostania do kwietnia w książkowej abstynencji (tak, tak, do kwietnia- przede mną matura i, z czego się cieszę, najdłuższe wakacje w życiu). A Wy zapamiętajcie- nigdy nie idźcie na profil z rozszerzoną biologią, chemią i fizyką z aspiracjami medycznymi ;) Pozdrawiam!</span></div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-5331462194515173612011-08-29T17:53:00.000+02:002011-08-29T17:53:59.075+02:00"Saga Sigrun" Elżbieta Cherezińska<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf7CG5TtwqflCqOV_E0pKv1uAw2UsgzIdYsHSyMGT5RgIoAMQHY32zoU8vwsICq3OKU6DgMrNrffOC-ZvAMI2tc1kkGMbjj53bmMvUaq_uGyZhdB5rRakABOB7ySyHgQh0yrRhPQ91BWA/s1600/SagaSigrun.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" qaa="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf7CG5TtwqflCqOV_E0pKv1uAw2UsgzIdYsHSyMGT5RgIoAMQHY32zoU8vwsICq3OKU6DgMrNrffOC-ZvAMI2tc1kkGMbjj53bmMvUaq_uGyZhdB5rRakABOB7ySyHgQh0yrRhPQ91BWA/s200/SagaSigrun.jpg" width="128" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Wydawać by się mogło, że trudno znaleźć oryginalny sposób na przedstawienie realiów dawnej Skandynawii- tematyka mężnych wojów o długich brodach z toporami w ręce była wałkowana nie raz. A wystarczyło przedstawić wszystko z innej perspektywy, z perspektywy kobiet, tak jak uczyniła to Elżbieta Cherezińska w swojej powieści „Saga Sigrun” otwierającej cykl Północna Droga, by napisać książkę zdecydowanie niebanalną.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">W „Sadze Sigrun”, powieści o kobietach i dla kobiet, głównych ról nie grają Wikingowie, ale ich żony, matki, kochanki czy córki. Panie otulone w grube futra przeciwstawiają się codziennym problemom, raz po raz udowadniając, że określenie słaba płeć to zdecydowane nieporozumienie. Chodzą po wróżby, odczytują niepozorne znaki, składają ofiary nordyckim bogom, zgłębiają tajniki ziołolecznictwa, wychowują dzieci, doglądają żniw i niecierpliwie czekają na powrót mężów z wyprawy, swoją tęsknotę przelewając w hafty na ich koszulach. Tytułową Sigrun poznajemy w wieku nastoletnim, by wraz z ostatnią stroną powieści pożegnać<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>kobietę już dojrzałą, naznaczoną doświadczeniem żonę i matkę. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Pod względem stylistycznym „Saga Sigrun” to powieść bardzo nierówna. Momentami napotykamy fragmenty zachwycające swym poetyckim językiem i osobliwym wdziękiem, które czyta się z nieskrywaną przyjemnością. Innym razem trafiamy na te całkiem przeciętne i nieco niezręczne. Nie zmienia to jednak faktu, że podczas lektury dzieła Cherezińskiej mamy wrażenie, jakbyśmy słuchali starych pieśni. Zupełnie jakby nad naszą głową stał uzdolniony bard, wtórujący sławieniem dawnych bohaterskich czynów czy oszałamiających bitew do szelestu przewracanych stron. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Nawet bohaterowie są nieco wyidealizowani, jak w pieśniach właśnie. Jakkolwiek zazwyczaj taki zabieg mi przeszkadza, tak w przypadku „Sagi Sigrun” nie wywołał żadnej irytacji. Co więcej dosyć łatwo daje się go wytłumaczyć- wszystkie wydarzenia poznajemy z punktu widzenia Sigrun- a któraż matka czy żona nie dopuściłaby się lekkiej gloryfikacji ukochanego męża czy dzieci? Mam słabość do silnych kobiecych postaci, więc główna bohaterka momentalnie podbiła moje serce, zyskując sympatię i współczucie w trudnych chwilach.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Polscy autorzy na wstępie otrzymują ode mnie szczyptę nieufności (irracjonalny lęk przed rodzimą literaturą?), której nie pożałowałam i Elżbiecie Cherezińskiej. Na szczęście bliższe poznanie prozy autorki szybko zmyło niesprawiedliwe podejście do polskiej lektury. „Saga Sigrun” urzeka czytelnika- ujmuje malowniczymi i niezwykle plastycznymi opisami, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>dbałością pisarki o detale, niezwykłym klimatem krainy fiordów, a wreszcie i samą historią. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Czy polecam? Zdecydowanie. „Saga Sigrun” to nie tylko przykład prozy na bardzo dobrym poziomie, ale i niezwykle nastrojowa historia, która powinna przypaść do gustu większości czytelniczek. Jeśli chcecie poznać nieco inne, kobiece spojrzenie na świat przedchrześcijańskiej Norwegii, na ziemie na których króluje kult Odyna i Thora, na krainę spowitą mroźnym wiatrem północy- koniecznie sięgnijcie po powieść Elżbiety Cherezińskiej.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Ode mnie: 5/6</strong></span></div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-2074363324831569222011-08-25T14:57:00.000+02:002011-08-25T14:57:18.309+02:00Subiektywny Przegląd Filmowy (część 1)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4k_846dBYX9U91lhHpWbwwHoUw5s4e4iFx_Xx8u_eLdLNhPH0O426rrGcYwTrRJN_2pcRU45WL-90hs95NwDu1cZL8Cw5UVJUp5jv4pjZgIktzcHq30mrOLxwRaGqKlbjhaNHhvROccQ/s1600/niepokonani_200.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4k_846dBYX9U91lhHpWbwwHoUw5s4e4iFx_Xx8u_eLdLNhPH0O426rrGcYwTrRJN_2pcRU45WL-90hs95NwDu1cZL8Cw5UVJUp5jv4pjZgIktzcHq30mrOLxwRaGqKlbjhaNHhvROccQ/s1600/niepokonani_200.jpg" /></a></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Tytuł polski: Niepokonani</strong></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Tytuł oryginalny: The Way Back</strong></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Rok produkcji: 2010</strong></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Reżyseria: Peter Weir</strong></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Obsada: m.in. Jim Sturgess, Ed Harris, Colin Farrell, Saoirse Ronan</strong></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Gatunek: dramat</strong></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Moja ocena: 7/10</strong></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Dramat zdecydowanie można zaliczyć do grupy moich ulubionych gatunków filmowych, chyba dzięki temu, że niesie ze sobą spory ładunek emocjonalny. Przed obejrzeniem „Niepokonanych” broniłam się spory czas, irracjonalnie skreślając tę produkcję już na samym początku- to chyba awersja do nazwiska „Farrell” w obsadzie. Wreszcie obejrzałam i żałuję, że tak długo zwlekałam z zapoznaniem się z tym filmem.</span></div><div style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">„Niepokonani” to historia ucieczki grupy więźniów z syberyjskiego gułagu i ich heroicznej pieszej wędrówki przez tajgę, Mongolię, pustynię Gobi, Tybet i Himalaje aż do Indii, oparta na nieco kontrowersyjnej książce „Długi Marsz” Sławomira Rawicza. To opowieść o sile ludzkiej woli, o potędze przyjaźni, chęci przetrwania, o niezłomności ludzkich charakterów. </span></div><div style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Przepiękna, wzruszająca opowieść. Nawet Colin Farrell, którego zwyczajowo nie trawię, idealnie wpasował się w swoją rolę. Brawa należą się Harrisowi- genialne wcielenie się w postać Mister Smitha, chyba najjaśniejszy punkt obsady. </span></div><div style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Ze swojej strony polecam „Niepokonanych” wszystkim- nie jest to arcydzieło kinematografii, ale zdecydowanie pozytywnie mnie zaskoczyło.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: center;"><span style="font-family: Calibri;">***</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxX2C_QaComgDjfzR6vmqoP_6TCzSL7GyEfsgH4qr1h2HkvgGJiCo5VAU01FEqOLhpQqGG4S7VAVDh-5ZCnIWFZn3HKg-i1c987MIUla1towELAl8411zMDGtfINS89FjjYkuPPQC2d0Q/s1600/7388409.3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxX2C_QaComgDjfzR6vmqoP_6TCzSL7GyEfsgH4qr1h2HkvgGJiCo5VAU01FEqOLhpQqGG4S7VAVDh-5ZCnIWFZn3HKg-i1c987MIUla1towELAl8411zMDGtfINS89FjjYkuPPQC2d0Q/s320/7388409.3.jpg" width="216" /></a></div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxX2C_QaComgDjfzR6vmqoP_6TCzSL7GyEfsgH4qr1h2HkvgGJiCo5VAU01FEqOLhpQqGG4S7VAVDh-5ZCnIWFZn3HKg-i1c987MIUla1towELAl8411zMDGtfINS89FjjYkuPPQC2d0Q/s1600/7388409.3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a><br />
<div style="text-align: left;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Tytuł polski: Conan Barbarzyńca</strong></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Tytuł oryginalny: Conan The Barbarian</strong></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Rok produkcji: 2011</strong></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Reżyseria: Marcus Nispel</strong></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Obsada: m.in. Jason Momoa, Stephen Lang, Rachel Nichols</strong></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Gatunek: przygodowy, fantasy</strong></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Moja ocena: 6/10</strong></span></div><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;">-Idziemy na Conana?</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;">-…</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;">-Chodź, pogapisz się na Jasona.</span></div><br />
<div style="border-color: currentColor currentColor windowtext; border-style: none none solid; border-width: medium medium 1pt; mso-border-bottom-alt: solid windowtext .75pt; mso-element: para-border-div; padding: 0cm 0cm 1pt;"><div class="MsoNormal" style="border: currentColor; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-border-bottom-alt: solid windowtext .75pt; mso-padding-alt: 0cm 0cm 1.0pt 0cm; padding: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Poszłyśmy. Moja siła perswazji jest wielka.</span></div><div class="MsoNormal" style="border: currentColor; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-border-bottom-alt: solid windowtext .75pt; mso-padding-alt: 0cm 0cm 1.0pt 0cm; padding: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Film można opisać w paru słowach- krwawa jatka i wielkie mordobicie. Conana nikomu przedstawiać nie trzeba, wielu z Was oglądało pewnie starszą wersję ze Schwarzeneggerem w roli głównej (od razu zaznaczam, nie należę do tej grupy).</span></div><div class="MsoNormal" style="border: currentColor; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-border-bottom-alt: solid windowtext .75pt; mso-padding-alt: 0cm 0cm 1.0pt 0cm; padding: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Historia przewidywalna aż do bólu, ale nie spodziewam się zaskoczenia po fabule rozrywkowego filmu. Mamy barbarzyńskiego wojownika, który szuka zemsty, a po drodze dodatkowo znajduje<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>urodziwą przedstawicielkę płci przeciwnej (jak na prawdziwego herosa przystało). Krew się leje strumieniami, latają odcinane kończyny, nosy i inne części ciała, słychać zgrzyt stali.</span></div><div class="MsoNormal" style="border: currentColor; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-border-bottom-alt: solid windowtext .75pt; mso-padding-alt: 0cm 0cm 1.0pt 0cm; padding: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Momoa nie tak dawno wcielał się w bardzo podobną postać khala Drogo w „Grze o Tron”. Przyznaję, że taka charakteryzacja bardzo mu pasuje i teraz nie wyobrażam sobie Jasona w innej roli. Sama obsada nie powala, typowe przeciętniaki. Czy film polecam? Wszystkim fanom nieustających bitew okraszonych niezłymi efektami specjalnymi zdecydowanie. Nienajgorsze kino r</span><span style="font-family: Calibri;">ozrywkowe. </span></div><div class="MsoNormal" style="border: currentColor; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-border-bottom-alt: solid windowtext .75pt; mso-padding-alt: 0cm 0cm 1.0pt 0cm; padding: 0cm; text-align: center;"><span style="font-family: Calibri;">***</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOp0jYYWdPeHIqvmXl7ZC4zuy5w52Tmx2bKqJe-pywJMxUgAlW4IkiZCkT6HvAkkQGC-pDNeaBNZeRf0R4dqUsZb1WTp5utifixEjMn3TdbgL2CYHA7vhSqjE5bC6hFvlYEm5-DLqY0Co/s1600/7372600.3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOp0jYYWdPeHIqvmXl7ZC4zuy5w52Tmx2bKqJe-pywJMxUgAlW4IkiZCkT6HvAkkQGC-pDNeaBNZeRf0R4dqUsZb1WTp5utifixEjMn3TdbgL2CYHA7vhSqjE5bC6hFvlYEm5-DLqY0Co/s320/7372600.3.jpg" width="222" /></a></div><div class="MsoNormal" style="border: currentColor; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-border-bottom-alt: solid windowtext .75pt; mso-padding-alt: 0cm 0cm 1.0pt 0cm; padding: 0cm; text-align: center;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Tytuł polski: Piraci z Karaibów: Na nieznanych wodach</strong></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Tytuł oryginalny<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">: Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides</span></strong></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Rok produkcji: 2011</strong></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Reżyseria: Rob Marshall</strong></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Obsada: m.in. Johnny Depp, Penelope Cruz, Geoffrey Rush, Ian McShane<o:p></o:p></strong></span></span></div><div class="MsoNormal" style="border: currentColor; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-border-bottom-alt: solid windowtext .75pt; mso-padding-alt: 0cm 0cm 1.0pt 0cm; padding: 0cm;"><strong> <span style="font-family: Calibri;">Gatunek: przygodowy, fantasy</span></strong></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Moja ocena: 7/10</strong></span></div><div class="MsoNormal" style="border: currentColor; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-border-bottom-alt: solid windowtext .75pt; mso-padding-alt: 0cm 0cm 1.0pt 0cm; padding: 0cm;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Jack Sparrow to postać już kultowa, fenomenalnie zagrana przez Deppa. Poprzednie części przygód osobliwego pirata wspominam bardzo miło, nie mogłam więc darować sobie obejrzenia najnowszej produkcji. </span></div><div class="MsoNormal" style="border: currentColor; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-border-bottom-alt: solid windowtext .75pt; mso-padding-alt: 0cm 0cm 1.0pt 0cm; padding: 0cm;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Zmiana reżysera nie wyszła „Piratom…” na dobre, wizja Verbinskiego dużo bardziej do mnie przemawiała. Także przez nieobecność Willa i Elizabeth najnowsza część straciła nieco klimatu znanego z wcześniejszych odsłon. Pojawia się całkiem charyzmatyczna Angelina (w tej roli Cruz) i interesujący Czarnobrody (McShane), ale nie rekompensują straty poprzednich bohaterów. Na szczęście nazwisko Deppa i Rusha dalej widnieje w napisach końcowych ;)</span></div><div class="MsoNormal" style="border: currentColor; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-border-bottom-alt: solid windowtext .75pt; mso-padding-alt: 0cm 0cm 1.0pt 0cm; padding: 0cm;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Poziom serii spada z każdym kolejnym filmem, ale nie na tyle drastycznie, aby było to kino niestrawne. Nie ukrywajmy, „Piraci z Karaibów” to przede wszystkim produkcje familijne sygnowane znaczkiem stajni Disneya i w tej roli spełniają się znakomicie. Dalej cieszą niezłe zdjęcia Wolskiego, muzyka Zimmera i pirackie kostiumy. </span></div><div class="MsoNormal" style="border: currentColor; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-border-bottom-alt: solid windowtext .75pt; mso-padding-alt: 0cm 0cm 1.0pt 0cm; padding: 0cm;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Jestem niemalże pewna, że powstanie kolejna część przygód Sparrowa- wszak to kura znosząca złote jajka. Zaczyna trącić tasiemcem, aczkolwiek następną odsłonę Jacka również obejrzę, a co! ;) A Wam film polecam jako łatwą wieczorną rozrywkę. </span></div><div class="MsoNormal" style="border: currentColor; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-border-bottom-alt: solid windowtext .75pt; mso-padding-alt: 0cm 0cm 1.0pt 0cm; padding: 0cm;"> </div></div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com29tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-13469072050662082522011-08-21T09:36:00.000+02:002011-08-21T09:36:50.898+02:00"Znak kości" Patricia Briggs<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXCnZMeEa_5LgXEijoS_LRGcJDVZl4_3qhgXqCVJbaqf4uzQW-LIji1xWl5V1tu1CW4MO6poEghGs2Etf2d1-9xo7sNzEC7G6ZautDKhdzrfrhpe0M3YKYHi-yFDy6JHusHKa91qG-3xw/s1600/znak-kosci.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXCnZMeEa_5LgXEijoS_LRGcJDVZl4_3qhgXqCVJbaqf4uzQW-LIji1xWl5V1tu1CW4MO6poEghGs2Etf2d1-9xo7sNzEC7G6ZautDKhdzrfrhpe0M3YKYHi-yFDy6JHusHKa91qG-3xw/s200/znak-kosci.jpg" width="121" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"> </div><span style="font-family: Calibri;"><blockquote><em>„Zmiennokształtna Mercedes Thompson ma za sobą ciężkie chwile. Najchętniej zamknęłaby się w swoim warsztacie i zajęła tym, co lubi – naprawą samochodów. Niestety rzeczywistość nie chce od niej zapomnieć. Znacie to powiedzenie: jeśli gdzieś są jakieś kłopoty, to Mercy wpadnie w nie na pewno. Wampiry wydają na nią wyrok śmierci, despotyczny samiec Alfa wilkołaczej sfory chce z niej zrobić swoją partnerkę, u przyjaciółki z dzieciństwa zalągł się duch… Na dodatek domu Mercy nie chce opuścić wyjątkowo samodzielna i magiczna laska. To chyba za dużo dla jednego, małego kojota! No mercy, Mercy!”</em></blockquote></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"> <span style="font-family: Calibri;">„Znak kości” to już czwarty z kolei tom przygód zmiennokształtnej mechanik Mercedes Thompson autorstwa Patrici Briggs.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Poprzednie tomy- „Zew księżyca”, „Więzy krwi” i „Pocałunek żelaza”- wspominam jako niezwykle przyjemne czytadła dlatego bez wahania przystąpiłam do lektury najnowszej części. Niestety, mój entuzjazm gasł z każdą kolejną stroną…</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">W tym tomie Mercedes musi zmierzyć się z całą plejadą stworzeń: wampirami, duchami, wilkołakami i z nieludźmi. Jak na jednego małego kojota całkiem sporo, nieprawdaż? Wydawałoby się, że akcja powinna pędzić jak szalona, żeby w tej dosyć cienkiej książce upchnąć aż tyle różnych ras. Nic bardziej mylnego, fabuła „Znaku kości” nie dorównuje intrydze znanej z tomów poprzednich. Główny wątek nijak nie potrafił mnie zainteresować- przyznam szczerze, że pomimo faktu, iż książkę skończyłam zaledwie parę dni temu, niewiele z niej pamiętam. Ot lekturka- przeczytać i zapomnieć. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Sama Mercy zdecydowanie traci- traci energię, werwę, charakter i cięty język. Rozumiem, że wpływ na tę zmianę mają dotkliwe wydarzenia z poprzedniego tomu, ale zupełnie nie przemawia do mnie nowa wersja głównej bohaterki. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">W „Znaku kości” autorka sporo miejsca przeznacza na opis zachowań i reguł panujących pośród wilkołaczego stada- hierarchii, magii Alfy, powiązań między członkami watahy. Chyba jedynie tego typu wtrącenia ratują niezbyt ciekawą i stosunkowo przewidywalną fabułę.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Język autorki jest lekki i przejrzysty- może niezbyt barwny, ale książkę mimo to czyta się niezwykle szybko i nie bez pewnej dozy przyjemności. Dzięki temu powieść Briggs świetnie nadaje się na nieskomplikowaną wieczorną rozrywkę po męczącym dniu. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Zastanawiam się, czy moje gorsze odczucia na temat „Znaku kości” wynikają ze spadku formy samej autorki. Możliwe, że i poprzednie tomy po ponownej lekturze wspominałabym gorzej, nie zamierzam więc psuć swoich wcześniejszych wrażeń i ponawiać czytania. Inną, bardzo prawdopodobną opcją jest mój aktualny zachwyt prozą George’a Martina- powiedzmy to szczerze, Briggs nie wytrzymuje porównania. Słyszałam, że swoisty efekt pomartinowski polegający na krytyce innych książek dopada wielu fanów- najwidoczniej i mnie się przytrafił. Obym szybko ochłonęła :)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Czy polecam? Jestem pewna, że fani serii i tak sięgną po „Znak kości”, więc tych zachęcać nie trzeba. A pozostali? Jeśli ktoś szuka lekkiego, niezobowiązującego urban fantasy seria o Mercy może okazać się świetnym pomysłem. Przyznaję, że moja niska ocena może być nieco krzywdząca, a po następny tom i tak sięgnę, z czystej ciekawości co tym razem przytrafi się zmiennokształtnej bohaterce.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Ode mnie: 3,5/6</strong></span></div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com35tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-40875698839609686782011-08-19T13:11:00.000+02:002011-08-19T13:11:03.866+02:00Stosik mały, ale cieszy<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Uwielbiam oglądać Wasze piękne stosy książek (podejrzewam, że jak każdy z moli książkowych) i ślinię się okropnie na widok wymarzonych tomów. Pozazdrościłam to wstawię i swoje najnowsze nabytki. Stosik mały, ale cieszy mnie ogromnie. </span></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxdiYgdaktQgzstqRukAXa0XFgEO8eUw9qYc0lj4j5f9YWKOz8sbMwk8DoBI0oWgdGGjx09_k9LdJDMufZZiZwbncoKbvTHUinL3XFVqtlwsCl0cdNEVw9ttVMFFa9vUcHmep7FLnxtSw/s1600/IMG20110819_001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxdiYgdaktQgzstqRukAXa0XFgEO8eUw9qYc0lj4j5f9YWKOz8sbMwk8DoBI0oWgdGGjx09_k9LdJDMufZZiZwbncoKbvTHUinL3XFVqtlwsCl0cdNEVw9ttVMFFa9vUcHmep7FLnxtSw/s320/IMG20110819_001.jpg" width="320" /></a></div><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"><span style="font-family: Calibri;">Od góry:<o:p></o:p></span></span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">-<strong>„The forgotten garden”</strong> i <strong>„The distant Hours” Kate Morton</strong>- dorwane na allegro. </span>O autorce słyszałam mnóstwo dobrego, czas przekonać się czy i mnie przypadnie do gustu :) A, że przy okazji mogę podszlifować słownictwo wydaniem obcojęzycznym- tym lepiej. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">-<strong>„Znak kości” Patricia Briggs</strong>- czwarty tom przygód Mercy Thompson, już przeczytany, wrażenia po lekturze niebawem :)</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">-<strong>„A dance with dragons” George R.R. Martin</strong>- perełka w moim stosie i chluba biblioteczki :) Cegła jakich mało, świetna do samoobrony. Wołała do mnie z półki w empiku,więc zwyczajnie nie mogłam jej tam zostawić. (Podczas zakupu zupełnie nie liczył się fakt, że jestem dopiero po drugim tomie sagi Martina, a brakujących tomów trzeciego i czwartego na razie nie posiadam.) Tak na marginesie- czy tylko mnie okrutnie nie podobają się polskie wydania Martina? Niezbyt atrakcyjne grafiki, mały format i cienka oprawa, która nie sprawdza się przy takiej ilości stron. „Gra o Tron” doczekała się już ładnego wydania w twardej okładce, ale na resztę przyjdzie nam nie wiadomo ile poczekać. Dlatego postanowiłam skompletować kolekcję oryginalnych hardbacków- a że zaczęłam od końca, to już inna sprawa ;)</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Tym razem stosik w głównej mierze po angielsku- moje słownictwo leży i kwiczy, do tradycyjnej nauki słówek nie mam motywacji to może chociaż dzięki łączeniu przyjemnego z pożytecznym podczas lektury angielskojęzycznych tomiszczy podłapię słówko czy dwa :)</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Pozdrawiam!</span></div><div style="text-align: justify;"> </div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com40tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-31242797761723770722011-08-13T18:03:00.000+02:002011-08-13T18:03:42.362+02:00"Starcie królów" George R.R. Martin<div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Calibri;">Ostrzegam: spojlery z części pierwszej („Gra o tron”). Osoby noszące się z zamiarem przeczytania pierwszego tomu Sagi Pieśni Lodu i Ognia uspokajam- powiem kiedy zamknąć oczy, żeby uniknąć spojlerów.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiibV5CQ1tdlNicRH3paTT7rzdIrWLmzCmK0fZXf4m7c5o8Ccu6f_SZXGmXrxfFszSJXrA3n04Yu2_cFkWdFU-9oaZX3Mi76qdsuYqQoQ1HkobwIjWOgSp-70t39POWGeCB0d-8c2oKAPw/s1600/starcie_krolow.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiibV5CQ1tdlNicRH3paTT7rzdIrWLmzCmK0fZXf4m7c5o8Ccu6f_SZXGmXrxfFszSJXrA3n04Yu2_cFkWdFU-9oaZX3Mi76qdsuYqQoQ1HkobwIjWOgSp-70t39POWGeCB0d-8c2oKAPw/s200/starcie_krolow.jpg" width="134" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">„Gra o Tron” George’a R. R. Martina mnie autentycznie zachwyciła, ale miałam pewne opory przed sięgnięciem po następnym tom Sagi Pieśni Lodu i Ognia. Nierzadko zdarza się, że kolejne części serii nie dorównują genialnej pierwszej, a przyznaję, że w przypadku „Starcia królów” poprzeczkę ustawiłam wyjątkowo wysoko. Czy drugi tom dorównuje pierwszemu? Czy Martin trzyma poziom? Wreszcie- czy historia nadal jest tak samo interesująca? Spieszę z zapewnieniem- tak, tak, tak.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Jeśli ktoś nie zna treści „Gry o Tron” (nie czytał książki/nie oglądał serialu) a ma taki zamiar- proszę o ominięcie poniższego akapitu. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Nie chcę być odpowiedzialna za popsucie komuś zabawy :)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Wojna, która wybuchła po śmierci króla Roberta toczy się nadal. Do gry o tron przystępują kolejni lordowie żądni korony. Intryga się zagęszcza, królowie mnożą się jak grzyby na deszczu, a na scenę wstępują nowe postacie- Stannis Baratheon, Tyrellowie z Wysogrodu czy ród Greyjoyów z Żelaznych Wysp. Jakby tego było mało także Nocna Straż nie może liczyć na słodycz bezczynności- za Murem Mance Ryder zbiera armię. A Matka Smoków wędruje z khalasarem po ziemiach za morzem…</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Świat wykreowany przez Martina ujmuje złożonością- wobec ogromu postaci niezwykle łatwo się pogubić. Pod tym względem „Starcie królów” czytało mi się o wiele lepiej niż „Grę o Tron”- część bohaterów już znałam i nie musiałam tracić czasu na zastanawianie się kim jest dany lord. A same postacie urzekają nadal- realizmem, różnorodnością, charyzmą. Duet Joffrey i Cersei dalej niepomiernie wku… irytuje, Tyrion błyska inteligencją, wątek Dany nabiera tempa.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Lektura „Starcia królów” zagwarantowała mi cały wachlarz emocji- od śmiechu, poprzez łzy, aż do zaskoczenia pomieszanego ze zdenerwowaniem. Czytając niektóre strony doświadczyłam prawdziwego „opadu szczęki”, autor zdecydowanie wie jak zaskoczyć czytelnika. I chociaż nie przepadam za opisami wojen w przypadku prozy Martina zgłębiam je z nieskrywaną przyjemnością. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Myślałam, że język autora jest dosyć nijaki- przyzwoity, ale niewyróżniający się niczym szczególnym. Przyznaję, myliłam się- styl Martina to połączenie lekkości i płynności, gwarantujące niezwykle plastyczne opisy. W tym przypadku nawet najlichsza wyobraźnia da radę- sceny z książki same stają przed oczami, jak odtwarzany w głowie film.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Saga Pieśni Lodu i Ognia to chyba pierwsza seria, która wciągnęła mnie do tego stopnia od czasów dziecięcej fascynacji Potterem. Książek Martina nie da się odłożyć bez doczytania do końca, po skończeniu lektury natychmiast ma się ochotę na więcej, a losy bohaterów nieustannie zaprzątają myśli (nie)szczęśliwca, który raz zatopił się w świecie Westeros. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Wciąga i nie puszcza, dopóki nie dobrniesz do ostatniej strony. A tam czeka zakończenie, którego nie potrafię określić innym przymiotnikiem niż „epicki”. Zarówno „Gra o Tron” jak i „Starcie królów” mogą szczycić się fenomenalnym finałem, który pozostawia ochotę na natychmiastową lekturę kolejnej części.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Polecam. Bardzo. Świetny przykład, kiedy niemal 900-stronicowa książka okazuje się za krótka, o wiele za krótka. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Ode mnie: 6/6</strong></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="color: #666666; font-family: Calibri;"><em>Za egzemplarz recenzencki dziękuję księgarniom Matras.</em></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com36tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-87793592765545278012011-08-11T07:47:00.000+02:002011-08-11T07:47:26.190+02:00Wygrywajka zakładkowa- losowanie<div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Calibri;">Czas na wyniki mojej wygrywajki zakładkowej! Chęć posiadania zakładki z kotkiem zgłosiły aż 53 osoby- dziękuję za tak dużą frekwencję i żałuję, że mam tylko jedną zakładkę do rozdania. Bez dalszego owijania w bawełnę, oto przebieg losowania:</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGQaoZieC_1Ofnox9ILeOR_Fs0lxMIkXtNV636qs3iziEE_QeaxcxyFyKnMA6i3tHNcfVqKTNqgHbRor6iIHNux68gaSKBZBnGHjsx9jiCa6VUqz76Tki8BB1KHARoNiwievwmIVwa2lU/s1600/101_0779.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGQaoZieC_1Ofnox9ILeOR_Fs0lxMIkXtNV636qs3iziEE_QeaxcxyFyKnMA6i3tHNcfVqKTNqgHbRor6iIHNux68gaSKBZBnGHjsx9jiCa6VUqz76Tki8BB1KHARoNiwievwmIVwa2lU/s320/101_0779.JPG" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUnjgSabGt3ukr_A1V0cL-FDf-oXJpmUFqXmkqiWsGiOpXd-Q4L4kOBjPVaD5UMx9gj6rwD-yJ0-wx0d-xjZKYGFE2LiNkjUg9kg78co6z2HaCt8FJDDJIpC_AviNEZDazNS6gKUn1UQo/s1600/101_0780.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUnjgSabGt3ukr_A1V0cL-FDf-oXJpmUFqXmkqiWsGiOpXd-Q4L4kOBjPVaD5UMx9gj6rwD-yJ0-wx0d-xjZKYGFE2LiNkjUg9kg78co6z2HaCt8FJDDJIpC_AviNEZDazNS6gKUn1UQo/s320/101_0780.JPG" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjqxPZzc2O1RZYZvT4f9JX9IRm0-AMnXBfp5bvFfmXedaRWWMk8dQGUqwzxdrpejtmrFiQDLC48uOUUF9DJts8wzfh912rNSSrp_44VACYoYZrQotp-VP4oKthh07951DBcKm4sjgDmp8/s1600/101_0785.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjqxPZzc2O1RZYZvT4f9JX9IRm0-AMnXBfp5bvFfmXedaRWWMk8dQGUqwzxdrpejtmrFiQDLC48uOUUF9DJts8wzfh912rNSSrp_44VACYoYZrQotp-VP4oKthh07951DBcKm4sjgDmp8/s320/101_0785.JPG" width="320" /></a></div><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Jak widać na ostatnim zdjęciu nową posiadaczką zakładki stanie się <strong><span style="color: #cc0000;">Igoria</span></strong>. Gratuluję serdecznie i proszę o adres na mojego maila (</span><span style="color: black; font-family: Calibri;">ania_sz05@wp.pl</span><span style="font-family: Calibri;">) ;)</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Reszcie osób bardzo dziękuję za udział i zapraszam na kolejną wygrywajkę- jak tylko wpadnę w twórczy szał na pewno wyprodukuję kolejne zakładki. Co chcielibyście na nich ujrzeć? Jakieś życzenia i pomysły? ;)</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Pozdrawiam!</span></div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-6009206759589393522011-08-06T17:00:00.000+02:002011-08-06T17:00:55.934+02:00"Niewinność zagubiona w deszczu" Eduardo Mendoza<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHBgEtjgR2cX_RqhXzajPGzrp3WnW5F-NH6slobW3YZfTC2NySpG4bOnILiO24Z29L-g1hdzctPpXDVFVI8GbH4M1lgLcemKenOGnOYoALNX8cZzWvo9E30b38yah2UkbZZKnck5qX0oM/s1600/Niewinnosc_zagubiona_w_deszczu.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHBgEtjgR2cX_RqhXzajPGzrp3WnW5F-NH6slobW3YZfTC2NySpG4bOnILiO24Z29L-g1hdzctPpXDVFVI8GbH4M1lgLcemKenOGnOYoALNX8cZzWvo9E30b38yah2UkbZZKnck5qX0oM/s200/Niewinnosc_zagubiona_w_deszczu.jpg" width="137" /></a></div><br />
<span style="font-family: Calibri;"><em><blockquote class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><div style="text-align: justify;"></div><blockquote>„Gdy siostra Consuelo, młoda ambitna przeorysza, puka do drzwi starej rezydencji, nie wie, że spotka tam diabła. Jest nim don Augusto – przystojny utracjusz, Casanova z hiszpańskiej prowincji. W upalnym słońcu Katalonii namiętność bierze górę nad rozsądkiem, a nad okolicą rozpętuje się burza, jakiej nie widziano od lat.”</blockquote></blockquote></em></span> <br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Swoje poprzednie spotkanie z Mendozą, podczas lektury „Trzech żywotów świętych”, wspominam niezwykle miło. Uznany hiszpański pisarz zauroczył mnie ironicznym, niewymuszonym stylem i ciekawym podejściem do dosyć zwyczajnych historii. Kiedy więc na rynku wydawniczym pojawił się kolejny tytuł spod pióra tegoż autora bez cienia zastanowienia sięgnęłam po „Niewinność zagubioną w deszczu”, chcąc sprawdzić, czym tym razem Mendoza postanowił uraczyć czytelników.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Sama historia jest nieco banalna- przystojny dziedzic i młoda mniszka, która skuszona urokiem bogatego mężczyzny wstępuje na ścieżkę grzechu, otumaniona pożądaniem. Po drodze przewija się także wątek interesującego rozbójnika, który jednak nie dodaje oryginalności historii. Akcja toczy się niespiesznym tempem, tworząc swoistą otoczkę leniwego, małomiasteczkowego klimatu. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Jednak to nie fabuła urzeka mnie w pisarstwie Hiszpana. Autor bawi się formą i językiem, jego styl posiada zarówno lekkość, płynność jak i swego rodzaju klasę. Zdania wychodzące spod pióra Mendozy są doskonale wyważone, idealnie harmonizujące z danym tekstem. W przypadku tej powieści zabrakło mi nieco ironiczności i groteski, którą tak polubiłam w „Trzech żywotach świętych”. Nie zmienia to jednak faktu, że „Niewinność zagubiona w deszczu” bardzo przypadła mi do gustu, nawet z drobnym niedostatkiem. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Bardzo lubię bohaterów kreowanych na kartach jego powieści- są zarazem niebanalni, ale i nieskrywanie pospolici. Pisarz tworzy postacie bliskie czytelnikowi dzięki realizmowi i zwyczajnie ludzkim charakterom. Nie inaczej jest w przypadku „Niewinności zagubionej w deszczu”.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Jak pisze sam autor w przedmowie początkowo utwór miał być sztuką teatralną. Dopiero później urósł do rangi niedługiej powieści, choć z kilkoma charakterystycznymi dla utworu dramatycznego cechami- małą ilością bohaterów, wątków czy scenerii. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">„Niewinność zagubiona w deszczu” to Mendoza nieco inny od tego znanego mi wcześniej. Inny, ale niekoniecznie gorszy. Pod osłoną nieskomplikowanej historii pisarz przekazuje kilka cennych przemyśleń- o sile wspomnień, o konsekwencjach życiowych wyborów, o ludzkich żądzach. Ze swojej strony polecam zapoznanie się z tą drobną objętościowo powieścią- nijak nie można zaliczyć jej do grona wybitnych, aczkolwiek czasu spędzonego nad lekturą nie powinniście uznać za stracony.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; tab-stops: 131.25pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Ode mnie: 4,5/6</strong></span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; tab-stops: 131.25pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><em><span style="color: #666666;">Za egzemplarz recenzyjny dziękuję wydawnictwu Znak litera nova.</span></em> </span></div><div style="text-align: justify;"> </div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-23941854684357944042011-08-02T14:46:00.001+02:002011-08-02T14:52:13.207+02:00"Portret nieznanej damy" Vanora Bennett<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMd9Ks6r72h_K4-6j-xVwFxnFkbRiiHWws5ICVAa7TwLZ0n1LZgYfh0GB4Vt113BhjJRtaLNJmKIL59SxrvbA1P7znBQPRfG-0e7-DyiNxqeCWgpz8w-qN5ju25cdbW3ymRKQgV827H3w/s1600/10209336.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMd9Ks6r72h_K4-6j-xVwFxnFkbRiiHWws5ICVAa7TwLZ0n1LZgYfh0GB4Vt113BhjJRtaLNJmKIL59SxrvbA1P7znBQPRfG-0e7-DyiNxqeCWgpz8w-qN5ju25cdbW3ymRKQgV827H3w/s200/10209336.jpg" width="125" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><i></i></span></div><span style="font-family: Calibri;"><i><blockquote>„Fascynująca, pełna prawdziwych postaci i zdarzeń opowieść o miłości, sztuce i polityce na barwnym tle czasów Henryka VIII.</blockquote></i></span><i></i><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><i></i></span></div><span style="font-family: Calibri;"><i><blockquote>Rok 1527. Do Anglii przyjeżdża znany malarz Hans Holbein, który ma wykonać portret rodziny słynnego humanisty, polityka i dworzanina Thomasa More’a. Przez nowy, okazały dom More’a, położony w Chelsea nad Tamizą, przewijają się znane osobistości epoki Tudorów- artyści, astronomowie, politycy i duchowni.</blockquote></i></span><i></i><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><i></i></span></div><span style="font-family: Calibri;"><i><blockquote>Dwóm gościom bardzo podoba się Meg Giggs, jedna z przybranych córek More’a. Pierwszy z nich, elegancki, wysoki, ciemnowłosy John Clement ma wiele uroku, ale i niejasną przyszłość. Drugim adoratorem Meg staje się Hans Holbein, człowiek uczciwy, szczery i dość radykalny w poglądach. Obaj mężczyźni, choć tak różni, pociągają Meg. Będzie kochać jednego, poślubi drugiego.”</blockquote></i></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Odkąd po raz pierwszy ujrzałam obraz Holbeina na okładce „Portretu nieznanej damy” wiedziałam, że ta książka musi trafić do mojej biblioteczki. Uwielbiam epokę Tudorów, a na polskim rynku wydawniczym wciąż znajduje się mało tytułów opisujących te wspaniałe czasy. Bez zbędnego wybrzydzania sięgnęłam więc po dzieło Vanory Bennett i dałam się porwać nakreślonej przez pisarkę historii.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Dawno nie spotkałam się z tak krzywdzącym opisem na okładce, sugerującym wyraźnie, że prozę pani Bennett powinniśmy zaliczyć do romansów. Owszem, mamy wdzięczny wątek miłosny, jednakże nie stanowi on głównego zagadnienia poruszanego w „Portrecie nieznanej damy”. Pisarka sięga i po motyw ówczesnej sztuki i po myśli polityczne epoki Tudorów ogarniętej reformacją, a dodatkowo serwuje czytelnikowi niezły obraz tamtejszego środowiska humanistycznego. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Chociaż to Meg Giggs jest główną bohaterką (a także narratorką przez większość czasu) to inna postać przykuła moją uwagę. Mowa oczywiście o Thomasie More, humaniście, pisarzu i polityku, twórcy słynnej „Utopii”, a także świętym Kościoła katolickiego. Sporo osób może kojarzyć jego sylwetkę z oscarowego filmu „Oto jest głowa zdrajcy”. Jednakże o ile w produkcji Zinnemanna postać More’a jest widocznie wybielana, o tyle autorka „Portretu nieznanej damy” kreuje bohatera niejednoznacznego. Thomas to zarówno wzorowa głowa rodziny, jeden z najświatlejszych umysłów swoich czasów, ale i zaciekły fanatyk religijny palący heretyków na stosie. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Pisarka zgrabnie wykorzystuje wszelkie luki w historii, dopisując własne wersje wydarzeń. Całość opowieści brzmi stosunkowo wiarygodnie i nie powinna razić osób stawiających na zgodność fabuły z rzeczywistymi dziejami. „Portret nieznanej damy” cechuje się dobrze nakreślonym obrazem epoki i realistycznymi bohaterami. Także styl autorki oceniam pozytywnie- Vanora Bennett niewątpliwie posiada lekkie pióro, tworzy wciągające i klimatyczne opisy, dzięki którym bez trudu wsiąknęłam w powieść. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"> Muszę pochwalić wydanie- w „Portrecie nieznanej damy” pisarka sporo miejsca przeznacza na opis malarskiej sztuki Hansa Holbeina Młodszego. Dzięki zamieszczeniu na końcu książki reprodukcji portretu rodzinnego More’a pędzla tegoż pana możemy na bieżąco śledzić przytaczane przez autorkę szczegóły płótna, co natychmiast dodaje realizmu powieści Vanory Bennett.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">„Portret nieznanej damy” to pozycja obowiązkowa dla wszystkich miłośników szesnastowiecznej Anglii, z naciskiem na entuzjastę czasów panowania Henryka VIII. Lekturę powieści polecam także wszystkim tym, którzy cenią dobre powieści historyczne- Vanora Bennett nie powinna Was rozczarować. Z niecierpliwością czekam na inne książki tej autorki. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;"><b>Ode mnie: 5/6</b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: center;"><span style="font-family: Calibri;">***</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Przypominam, że do 10 sierpnia możecie zgłaszać się po robioną przeze mnie zakładkę. Szczegóły po kliknięciu w odpowiedni bannerek na pasku bocznym :)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">A na koniec chwalę się wygraną u <a href="http://moje-wysypisko.blogspot.com/">Domi</a> :) Na Kinga miałam ochotę już od dłuższego czasu, teraz wreszcie zagościł na mojej półeczce. Do przesyłki dołączony był słodki upominek, ale nie wiedzieć czemu zniknął w trybie natychmiastowym :D Domi, dziękuję ogromnie! </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHkt5l01kv5W_aLYMbCapvII9WWS-o6aXwM7wIAyh30PuGcrP5ZwY-IgsOVH5mBNM2hoFrkdnunfRmT7KLb9b_evSb1Tc7zIfCmdhKwJ8DIYHpfeKiJkFkHdTi9SOmHCF5y3rjhIawRys/s1600/IMG20110802_001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHkt5l01kv5W_aLYMbCapvII9WWS-o6aXwM7wIAyh30PuGcrP5ZwY-IgsOVH5mBNM2hoFrkdnunfRmT7KLb9b_evSb1Tc7zIfCmdhKwJ8DIYHpfeKiJkFkHdTi9SOmHCF5y3rjhIawRys/s320/IMG20110802_001.jpg" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com28tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-82886629984537909732011-07-31T18:38:00.000+02:002011-07-31T18:38:07.942+02:00"Camelot" sezon 1 (i prawdopodobnie ostatni)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQkpV-CY_H4Ilhy9AO-6DdcAKfIDqhiU-eaVGZdIJrsYN-dT0Vo2FKyJyRLseK2mpygcSQtXSWxSrgqm6Q1dkcoG4Q4h_x9cEEVRxYKnsKyahrBMr7WEprykHYPTLXd_6v-Z9ZsglALc4/s1600/7361041_3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQkpV-CY_H4Ilhy9AO-6DdcAKfIDqhiU-eaVGZdIJrsYN-dT0Vo2FKyJyRLseK2mpygcSQtXSWxSrgqm6Q1dkcoG4Q4h_x9cEEVRxYKnsKyahrBMr7WEprykHYPTLXd_6v-Z9ZsglALc4/s320/7361041_3.jpg" width="212" /></a></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">„Camelot” to serial reklamowany jako adaptacja legend arturiańskich przystosowana do potrzeb współczesnego widza. Nie trafiłam jeszcze na ekranizację opowieści o Arturze, która w pełni by mnie zadowalała, więc tym chętniej zabrałam się za oglądanie pierwszego odcinka. Oj, jak srodze się rozczarowałam- ale po kolei.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbkXNJtDx3HwxuDOHhhjTcqTA8PJlBQ1Lfley2sYKrkjZfG9fKVbAmB3uEe-hEPZ76ihyphenhyphenfeNuFVcRYO104qSfbqoDiQFqO4-ZhHoidnLsEvD-yhq01WD9DHsL6V9wByrR2AE81FAXj9rw/s1600/camelot-starz-show-8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbkXNJtDx3HwxuDOHhhjTcqTA8PJlBQ1Lfley2sYKrkjZfG9fKVbAmB3uEe-hEPZ76ihyphenhyphenfeNuFVcRYO104qSfbqoDiQFqO4-ZhHoidnLsEvD-yhq01WD9DHsL6V9wByrR2AE81FAXj9rw/s320/camelot-starz-show-8.jpg" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Największą rolę w ocenie filmu (lub serialu) odgrywa dla mnie obsada- czasem samą grą aktorską da się uratować nieciekawy film. W obsadzie „Camelotu” znalazłam sporo znanych przeze mnie wcześniej nazwisk- choćby Josepha Fiennesa, Evę Green, Jamiego Campbell Bowera czy też Sinead Cusack. Jak widać samo nazwisko nie wystarczy- „Camelot” straszy aktorską klapą. Poczynając od głównych postaci, kończąc na pobocznych- nikt, absolutnie nikt nie zapada w pamięć, postacie są bezbarwne, pozbawione polotu i charyzmy. Artur grany przez Jamiego Campbell Bowera pasuje jak pięść do nosa- na miejscu poddanych czym prędzej wszczęłabym bunt by wyłonić nowego króla. Pomijając wygląd aktora (podziwiam, że potrafił utrzymać miecz tymi wątłymi ramionami)- zawodzi także aktorsko. Kreacja Morgany wyglądała zachęcająco- niepokojąca uroda Evy Green pasuje idealnie do tej roli. Jakże mylne było moje pierwsze wrażenie- widz otrzymuje Morganę przerysowaną aż do bólu, przejaskrawioną, teatralną. Wreszcie wisienka na torcie- Merlin. Od zawsze byłam zdania, że talent aktorski powędrował do starszego brata Josepha Fiennesa, aczkolwiek i młodszemu Josephowi trudno było odmówić pewnej dozy uroku (chociażby w „Zakochanym Szekspirze”). Urok prysł jak bańka mydlana, Fiennes biega po Camelocie z trudną do zidentyfikowania miną i zasadniczo na tym kończy się jego rola. Gdzie się podział największy czarodziej w historii? Nie wiem, na planie filmowym „Camelotu” go zabrakło. Nad resztą aktorów już znęcać się nie będę (chociaż mam na to ochotę ;)).</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg765T2tMpDLonNjrGKdZioOqpvkJsGh3NbjbbelC1eCGJ0t3S8WQSu79qIgmBJOjBhhGsFq7y_fuUY4n6fjys3eWvOzPLzYV92FvW8Eg6tUHCT90lreKJ6Ec8OD87iqoio_DF1LYdY2F8/s1600/camelot-starz-show-10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="184" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg765T2tMpDLonNjrGKdZioOqpvkJsGh3NbjbbelC1eCGJ0t3S8WQSu79qIgmBJOjBhhGsFq7y_fuUY4n6fjys3eWvOzPLzYV92FvW8Eg6tUHCT90lreKJ6Ec8OD87iqoio_DF1LYdY2F8/s320/camelot-starz-show-10.jpg" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Nie mniejszy zawód zapewnia sama fabuła. „Camelot” jest przeraźliwie nudny, rozwleczony, bez pomysłu. Akcja zmierza do nikąd, brakuje jakiegokolwiek celu przedstawianych zdarzeń. 50-minutowy odcinek dłuży się jak „Moda na sukces” (dla porównania- odcinki konkurencyjnej „Gry o tron” mijały mi w błyskawicznym tempie). </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmlKJzqv2nY9pPCDxGynxNQSciPTPhyphenhyphena3Ozn5TyiFr6PJUEqST6QPbgveP37I3AbU4iPuTYmIeByZVfClypgAJdbIaW27UFrTdBjreevJYL-vOVrN_f0PnTnFQuygc2BPbNGJPHGiJ91I/s1600/camelot-starz-show-7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="184" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmlKJzqv2nY9pPCDxGynxNQSciPTPhyphenhyphena3Ozn5TyiFr6PJUEqST6QPbgveP37I3AbU4iPuTYmIeByZVfClypgAJdbIaW27UFrTdBjreevJYL-vOVrN_f0PnTnFQuygc2BPbNGJPHGiJ91I/s320/camelot-starz-show-7.jpg" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Jedynymi plusami tej produkcji są całkiem ładne zdjęcia i klimatyczna muzyka. To zdecydowanie nie wystarczy, żeby ratować „Camelot” w moich oczach. Z pewnością nie sięgnę po drugi sezon- zresztą zdaje się, że takowego nie będzie, na chwilę obecną serial został anulowany (czemu nietrudno się dziwić). <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwx2vyAXVfKcxOVqSlMWnBl5X1HieGboRwKR_OMSpAfnXN-Gc_9v1Pfg478Iasgi6IbL-SERIz1uDNiBsw6PI3oE60m8FDq3GP8e6q7_CjyaElkjg2T1xrl-ucd9qhRpqYp6fAN0VuQLY/s1600/camelot-starz-show-4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="184" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwx2vyAXVfKcxOVqSlMWnBl5X1HieGboRwKR_OMSpAfnXN-Gc_9v1Pfg478Iasgi6IbL-SERIz1uDNiBsw6PI3oE60m8FDq3GP8e6q7_CjyaElkjg2T1xrl-ucd9qhRpqYp6fAN0VuQLY/s320/camelot-starz-show-4.jpg" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">„Camelotu” nie polecam, chyba, że jako środek nasenny. Najwidoczniej nie należę do zaszczytnej grupy współczesnych widzów, do której kierowano tę produkcję. Lepszym serialem oscylującym wokół tematyki arturiańskiej jest chociażby „Merlin” BBC- schematyczny aż do bólu, nieco infantylny (w końcu to produkcja familijna), ale przyjemny i humorystyczny. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCvAzB9UL53GTNgEB2EfiEQlR1ErjTowL49dUy20RDLfxsQXAXIB-U-lA9TcTJg_uPRKKRlYlB7c6kjbHXThdPm0qr1WtJ-r5IxiwjdaF5zVjXB0EXUCuWnmIImT6UdyOCbJnCP9zOMcY/s1600/camelot-starz-show-3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCvAzB9UL53GTNgEB2EfiEQlR1ErjTowL49dUy20RDLfxsQXAXIB-U-lA9TcTJg_uPRKKRlYlB7c6kjbHXThdPm0qr1WtJ-r5IxiwjdaF5zVjXB0EXUCuWnmIImT6UdyOCbJnCP9zOMcY/s320/camelot-starz-show-3.jpg" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;">Oglądaliście? Jak wrażenia?</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"> </div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com31tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-20563630290936414202011-07-27T18:25:00.000+02:002011-07-27T18:25:35.307+02:00Wygrywajka zakładkowa<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Ostatnio czytanie idzie mi dość opornie, a co za tym idzie- momentami się nudzę. Przekleństwo bezczynności dopadło mnie wczoraj wieczorem, postanowiłam więc zaradzić mu w dość prosty sposób- tworząc nową zakładkę. Wyciągnęłam kolekcję ołówków, kredki (w zasadzie to jedną ;)), karton i zabrałam się do pracy. Efekt mojego twórczego szału możecie zobaczyć poniżej- ot, taki sobie koteczek ;)</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEPV-cTH_g3Wi_yBmZXoAsRAEbYQE4oiVbWAl59HR8fsJYh6kTV4FyHInQIcONFm9z9fTPgOfAv5KkRA0rxC3XVrVxYOV6WTkzuRweJzgq5PuTFB9Hmmg-jOGR__DJrVQ2NMrR7wuvdXA/s1600/wygrywajka.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEPV-cTH_g3Wi_yBmZXoAsRAEbYQE4oiVbWAl59HR8fsJYh6kTV4FyHInQIcONFm9z9fTPgOfAv5KkRA0rxC3XVrVxYOV6WTkzuRweJzgq5PuTFB9Hmmg-jOGR__DJrVQ2NMrR7wuvdXA/s320/wygrywajka.jpg" width="277" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">A teraz przechodzę do sedna- jak wiadomo każdy mól książkowy potrzebuje niezliczonej ilości zakładek :) Jeśli więc macie ochotę zdobyć prezentowaną przeze mnie zakładkę wystarczy wpisać w komentarzu tradycyjne „Zgłaszam się”. Standartowo- jeśli zgłosi się więcej niż jedna osoba przeprowadzę losowanie. Wszystkich chętnych bez blogów proszę o pozostawienie adresu email. </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Będzie mi bardzo miło, jeśli dodacie mnie do obserwowanych i zamieścicie banner na swoim blogu, ale nie są to warunki konieczne- nikogo ścigać nie zamierzam :) Wystarczy wpis w komentarzu.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Zgłoszenia przyjmuję do 10 sierpnia do północy, potem przeprowadzę losowanie.</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Pozdrawiam!</span></div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com56tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-65460278205853520122011-07-25T18:43:00.000+02:002011-07-25T18:43:33.744+02:00"Gra o Tron" sezon 1<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7n7Q03FmnXs1T8gc5QTJmp1GqEX8mFzkDtwoawNki5kIkRHphM03e1Nu8oJZGRjnBrk82qkVj5xLbmvIsTGA7BPdlosn9s2YezjjsPMmmXI9O_-D20Pkqx8-Wxj7NcGpAP59Zjsxl2YU/s1600/7365657_3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7n7Q03FmnXs1T8gc5QTJmp1GqEX8mFzkDtwoawNki5kIkRHphM03e1Nu8oJZGRjnBrk82qkVj5xLbmvIsTGA7BPdlosn9s2YezjjsPMmmXI9O_-D20Pkqx8-Wxj7NcGpAP59Zjsxl2YU/s320/7365657_3.jpg" width="230" /></a></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Ostrzegam lojalnie- dzisiaj będzie egzaltowanie. A wszystko to za sprawą serialu HBO „Gra o Tron”- na sam dźwięk tej nazwy wpadam w zachwyt i euforię. Od ostatniego odcinka siedzę jak w transie, zdolna jedynie mamrotać "chcę więcej!". Nie tak dawno zachwycałam się książką Martina, przyszedł czas na jej ekranizację. (I tak moi mili rodzi się nowa obsesja ;))</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP1TvO5MxZphmBXC8MgQW7gCW4ANv2IZ_0DV_f28Vs4LeIxmmhJgRLrnEuyC_Z_FW5ypBiTYDpDE2QbMeFf7u9GtF6A0OfyCIW-kXR5ehNy0Ppib2oIipZzS9RA1Sw4bltkTSiDe3PG9A/s1600/Game-of-Thrones-arrow.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP1TvO5MxZphmBXC8MgQW7gCW4ANv2IZ_0DV_f28Vs4LeIxmmhJgRLrnEuyC_Z_FW5ypBiTYDpDE2QbMeFf7u9GtF6A0OfyCIW-kXR5ehNy0Ppib2oIipZzS9RA1Sw4bltkTSiDe3PG9A/s320/Game-of-Thrones-arrow.jpg" width="240" /></a></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><br />
</div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Jako, że najnowsza produkcja HBO cieszy się ogromną popularnością zarys fabuły pewnie już wszyscy znacie- królewskie intrygi, wojny między potężnymi rodami, knowania, jakieś Żelazne Trony, a jakby tego było mało- na deser nadprzyrodzone istoty za wielkim murem na północy. Raz zagłębisz się w <v:shapetype adj="18900" coordsize="21600,21600" id="_x0000_t65" o:spt="65" path="m,l,21600@0,21600,21600@0,21600,xem@0,21600nfl@3@5c@7@9@11@13,21600@0e">świat "Gry o Tron" i już nie opuścisz go obojętny. <v:formulas> <v:f eqn="val #0"> <v:f eqn="sum 21600 0 @0"> <v:f eqn="prod @1 8481 32768"> <v:f eqn="sum @2 @0 0"> <v:f eqn="prod @1 1117 32768"> <v:f eqn="sum @4 @0 0"> <v:f eqn="prod @1 11764 32768"> <v:f eqn="sum @6 @0 0"> <v:f eqn="prod @1 6144 32768"> <v:f eqn="sum @8 @0 0"> <v:f eqn="prod @1 20480 32768"> <v:f eqn="sum @10 @0 0"> <v:f eqn="prod @1 6144 32768"> <v:f eqn="sum @12 @0 0"> </v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:formulas> <v:path gradientshapeok="t" o:connecttype="rect" o:extrusionok="f" textboxrect="0,0,21600,@13"> <v:handles> <v:h position="#0,bottomRight" xrange="10800,21600"> </v:h></v:handles> <o:complex v:ext="view"> </o:complex></v:path></v:shapetype></span><v:shape adj="14135" id="_x0000_s1026" o:allowincell="f" strokecolor="gray [1629]" strokeweight=".25pt" style="height: 21.6pt; margin-left: 0px; margin-top: 664.5pt; mso-position-horizontal-relative: right-margin-area; mso-position-horizontal: left; mso-position-vertical-relative: bottom-margin-area; mso-top-percent: 70; position: absolute; width: 29pt; z-index: 251660288;" type="#_x0000_t65"><span style="font-family: Calibri;"> <v:textbox style="mso-next-textbox: #_x0000_s1026;"> </v:textbox></span></v:shape></div><table cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr> <td style="background-color: transparent; border: rgb(0, 0, 0);"> <div> <div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: center;"><span style="font-size: 8pt; line-height: 115%; mso-no-proof: yes;"></span></div></div></td> </tr>
</tbody></table><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUnP63lKbBPxd1MX0U8pQOvZsLuAo9tk4KOOpye6hNXNEyH0JxwmlXpmMJ5Q4NH9hmdpa80ZJL56Gv7JfFVoBjVzHJUgD-7K5POhcAzsHoICn-Z-v-tuWr3MxaAWypjn48tr9vBaSciYE/s1600/peter-dinklage-game-of-thrones.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="204" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUnP63lKbBPxd1MX0U8pQOvZsLuAo9tk4KOOpye6hNXNEyH0JxwmlXpmMJ5Q4NH9hmdpa80ZJL56Gv7JfFVoBjVzHJUgD-7K5POhcAzsHoICn-Z-v-tuWr3MxaAWypjn48tr9vBaSciYE/s320/peter-dinklage-game-of-thrones.jpg" width="320" /></a></div><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Aktorsko- fenomenalnie. Wstaję z miejsca i nagradzam owacjami na stojąco ludzi odpowiedzialnych za castingi- aktorzy dobrani doskonale, poza jednym małym wyjątkiem o którym za chwilę. Moim największym odkryciem jest Peter Dinklage w roli Tyriona Lannistera. Karzeł z miejsca podbił moje serce lądując na pierwszym miejscu ulubionych bohaterów, a Peter wzniósł tę postać nawet o szczebel wyżej. Najbardziej charyzmatyczny, niejednoznaczny i fascynujący człowiek w produkcji- jak widać w małym ciele potrafi zmieścić się ogromny talent. Kolejna kreacja, o której koniecznie trzeba wspomnieć to Eddard Stark- w tej roli znany i lubiany Sean Bean. Tego pana chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. Ktoś jeszcze? Ano tak- Michelle Fairley jako Catelyn Stark, Iain Glein (Ser Jorah Mormont), Nikolaj Coster-Waldau w roli Jaimego Lannistera (aktor z miejsca obwołany sobowtórem Księcia z Bajki ze „Shreka”- przyznajcie szczerze, porównanie niezaprzeczalnie trafne- <a href="http://images4.fanpop.com/image/photos/22700000/Jamie-Lannister-Prince-Charming-game-of-thrones-22751151-280-476.gif">klik</a>!) i Aidan Gillen (Littlefinger)… Mogę wymieniać bez końca. Mocną stroną obsady są również młodzi aktorzy- Emilia Clarke (Daenerys), Maisie Williams (Arya Stark), Richard Madden (Robb Stark), Kit Harington (Jon Snow) czy Jack Gleeson (Joffrey Baratheon). <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Potwierdzam, ostatniego kandydata należałoby jak najszybciej pozbawić tej blond głowy (na ekranie, bez uszczerbku dla aktora- aż taką sadystką jeszcze nie jestem ;)). Ponoć sam Martin napisał do Jacka „Byłeś świetny. Wszyscy cię nienawidzą.”, a ja mogę tylko podpisać się pod tymi słowami. Jakkolwiek dziwnie to zabrzmi Gleeson ma twarz stworzoną do tego, żeby go nienawidzić (i tak, wszyscy kochają ziać nienawiścią do księcia Joffreya). A żeby wzbudzić ogólnoświatową antypatię trzeba jednak posiadać odrobinę tej cechy nazywanej talentem aktorskim. Kto więc nie spełnił moich oczekiwań? Lena Headey w roli Cersei Lannister- sama postać jest szalenie ciekawa, niestety aktorka zadręcza widza wiecznie zbolałą miną. Po kobiecie z dość okazałą filmografią spodziewałam się lepszej gry. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDD6Fx1ircRdyOjPl1f-BbBxhjk4JsWacNlN9_Io23lY6Tf_fcYokdlbPvBbKyUUIOmD8vy3yxJK7zEkWuSrDN57LIJCekcxUBshyphenhyphenSut4YUwiC_D_phhvKhJpfx0OsU8qyQpCxqwFz7ck/s1600/Game-of-Thrones-Cersei_360.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDD6Fx1ircRdyOjPl1f-BbBxhjk4JsWacNlN9_Io23lY6Tf_fcYokdlbPvBbKyUUIOmD8vy3yxJK7zEkWuSrDN57LIJCekcxUBshyphenhyphenSut4YUwiC_D_phhvKhJpfx0OsU8qyQpCxqwFz7ck/s320/Game-of-Thrones-Cersei_360.jpg" width="240" /></a></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><br />
</div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">O aktorach dość, czas na resztę egzaltacji. HBO jak to HBO nie zawiodło pod względem scenografii, kostiumów i zdjęć: dopracowane, klimatyczne, czyli dokładnie takie jak być powinny. Dodajcie do tego mistrzowskie dialogi, niektóre żywcem wyjęte z książki. Należałoby wspomnieć także parę o muzyce- melodia z czołówki chodzi za mną od paru tygodni, doczekała się nawet kilku coverów na youtube (polecam zwłaszcza wersję skrzypcową). Jak wiadomo naśladownictwo jest najwyższą formą pochlebstwa, niech więc ten fakt świadczy o wspaniałości kompozycji Ramina Djawadi. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEDtTqO1fZ1xWA_Gyc8WnjbcwHdHwKdBbCf_DyRLMMHrrQu3PbPO3_ubvQn7L-eMaP8CsRa6xlcNAuxye0EtHzMoptc9ClyPEskzJqWjGQnocaaZo_x3g3__Occf3wlN6VWVDrkQ4fq_A/s1600/Ned-Arya-Stark-game-of-thrones-17284582-2128-1416.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEDtTqO1fZ1xWA_Gyc8WnjbcwHdHwKdBbCf_DyRLMMHrrQu3PbPO3_ubvQn7L-eMaP8CsRa6xlcNAuxye0EtHzMoptc9ClyPEskzJqWjGQnocaaZo_x3g3__Occf3wlN6VWVDrkQ4fq_A/s320/Ned-Arya-Stark-game-of-thrones-17284582-2128-1416.jpg" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><br />
</div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Jeśli uchowały się jeszcze zbłąkane duszyczki nieznające dotychczas „Gry o Tron”- polecam nadrobić jak najszybciej. Warto zacząć od książki, unikając w ten sposób utraty jakiejkolwiek aluzji- sama tak zrobiłam i przyznaję, że inaczej przegapiłabym co poniektóre wzmianki. Z ogromną niecierpliwością czekam na kolejny sezon i wydanie dvd- taką perełkę muszę mieć w domowej filmotece. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><em>Winter is coming!</em></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Na koniec filmik, którego nie potrafiłam sobie darować: czyli czemu wszyscy uwielbiają Tyriona (i kochają nienawidzić Joffa) :) "I'm telling mother! Oh!" :D</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/rxLOXUGmRKI?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-13597736157883133162011-07-23T18:35:00.001+02:002011-07-23T18:37:59.675+02:00"Last minute" Sylwia Kubryńska<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmfJ7TTmjDJgJNY7XCrO8e-aKaP1nCJB6hycbSeTSt5udEGNwdwO4sxnT1r5j5kVWRsNT0DzP8wyHK7rqmmzwESioWLUrXZRDsICdpDMZYlrrGDg4_7gbkLbeJTHg_jQTou93SDYliPmU/s1600/ee15914cf34e1f28e191d44ba596c7f5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmfJ7TTmjDJgJNY7XCrO8e-aKaP1nCJB6hycbSeTSt5udEGNwdwO4sxnT1r5j5kVWRsNT0DzP8wyHK7rqmmzwESioWLUrXZRDsICdpDMZYlrrGDg4_7gbkLbeJTHg_jQTou93SDYliPmU/s200/ee15914cf34e1f28e191d44ba596c7f5.jpg" width="128" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><i></i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><i><blockquote>„Agnieszka jest trzydziestolatką „po przejściach”. Straciła kochanka, pracę, zaczyna jej szwankować zdrowie. Przyjaciółka wymyśla dla niej podróż terapeutyczną do Afryki. Za małe pieniądze, bo w trybie „last minute” wyprawiają się obie do słonecznej Tunezji. Tam Agnieszka poznaje Haithema i postanawia nie wracać do Polski. Niestety, rzeczywistość okazuje się nie być taka piękna…”</blockquote></i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Lektury, które wybieram nieodłącznie wiążą się z aurą, która aktualnie panuje za oknem- jesienią i zimą chętnie sięgam po ponure, ciężkie tomiszcza, wiosną i latem zaś- po te z gatunku lekkich, łatwych i przyjemnych. Tegoroczne lato bywa wyjątkowo kapryśne, jednakże korzystając z ulotnych chwil, kiedy to słońce łaskawie zamajaczy na niebie chwyciłam „Last minute” autorstwa Sylwii Kubryńskiej.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Głównym wątkiem powieści jest romans, między wspomnianą w opisie „trzydziestolatką <<po przejściach>>” a poznanym na wakacjach Tunezyjczykiem. Nigdy nie należałam do grona zwolenników romansów- o ile wątki romantyczne same w sobie lubię, o tyle natychmiast odrzucam wszelkie książki w których są one wątkiem jedynym. Miłość polsko-arabska w „Last minute” ukazana jest dosyć banalnie, bez większego polotu, wręcz sztampowo. Na szczęście w prozaiczną historię pisarka zdecydowała się wpleść inne, poboczne wątki, dla mnie zdecydowanie ciekawsze- interesujące, skomplikowane relacje rodzinne, zmagania z chorobą czy nietypową przyjaźń. Gdyby nie one zapewne odłożyłabym powieść po paru stronach.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Autorka wykreowała realistycznych bohaterów- niezbyt zapadających w pamięć, to fakt, ale wystarczająco prawdziwych aby nie denerwować czytelników uczulonych na zjawisko Mary Sue w literaturze, takich jak ja. Nie obdarzyłam nikogo sympatią, obyło się i bez negatywnych uczuć- zapewne w niedługim czasie zapomnę nawet jak miały na imię główne postaci. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Styl pisarki jest niezwykle lekki i prosty, na mój gust nawet zbyt prosty. Uwielbiam sposób pisania znany chociażby z wiktoriańskich powieści- nieco przyciężkawy, zmuszający do zwolnienia tempa czytania aby nie pogubić się w słowach. Sylwia Kubryńska stworzyła książkę zupełnie inną: pełną potocznych zwrotów, zdań po których z łatwością możemy przeskoczyć wzrokiem bez zbytniej straty dla samej lektury. Jakkolwiek nie przepadam za taką formą muszę przyznać, że w przypadku „Last minute” sprawdziła się znakomicie.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Naprawdę ciężko mi ocenić tę książkę, nie umiem nawet stwierdzić czy mi się podobała. „Last minute” jest lekturą zupełnie inną od tych, po które sięgam na co dzień, dlatego też niezupełnie odnalazłam się w jej klimacie. Z drugiej strony czytało mi się ją sprawnie, szybko i z przyjemnością. I z tym niezbyt inteligentnym stwierdzeniem decyzję czy sięgnąć po książkę pani Kubryńskiej pozostawiam wyłącznie Wam. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><b>Ode mnie: 3,5/6</b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><i>Za egzemplarz recenzyjny dziękuję wydawnictwu Nowy Świat.</i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-63681743700711403702011-07-20T19:09:00.001+02:002011-07-23T18:31:50.596+02:00One Lovely Blog Award<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWU-fR9D587kCSeqQhw6ErUinDmSaIkG1UF-3vEBvtA3o52Nh2kAAdYQPjAz6u4VqZ3KfaWDmT9Z7R4DbJn_ZzN6aE_ZmcdJ6SFbGY2D9Jk3hagVK1zj32Fmri_JSrQPkUqkr_5HeIf58/s1600/One_Lovely_Blog_Award.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWU-fR9D587kCSeqQhw6ErUinDmSaIkG1UF-3vEBvtA3o52Nh2kAAdYQPjAz6u4VqZ3KfaWDmT9Z7R4DbJn_ZzN6aE_ZmcdJ6SFbGY2D9Jk3hagVK1zj32Fmri_JSrQPkUqkr_5HeIf58/s1600/One_Lovely_Blog_Award.jpg" /></a></div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWU-fR9D587kCSeqQhw6ErUinDmSaIkG1UF-3vEBvtA3o52Nh2kAAdYQPjAz6u4VqZ3KfaWDmT9Z7R4DbJn_ZzN6aE_ZmcdJ6SFbGY2D9Jk3hagVK1zj32Fmri_JSrQPkUqkr_5HeIf58/s1600/One_Lovely_Blog_Award.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><div style="text-align: left;"> </div></a><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ostatnio krążące po blogach One Lovely Blog Award dopadło i mnie- a to za sprawą nominacji przez sześć przemiłych blogerek: <a href="http://ksiazki-sardegny.blogspot.com/">sardegnę</a>, <a href="http://recenzje-panny-indywiduum.blogspot.com/">Pannę_Indywiduum</a>, <a href="http://my-fantastic-books.blospot.com/">Immorę</a>,<a href="http://marta6792.blogspot.com/"> Soulmate</a>, <a href="http://fantastyczne-zaczytanie.blogspot.com/">enedtil</a> i <a href="http://klaudia-librairie.blogspot.com/">Klaudię Karolinę</a>. Wszystkim wymienionym osobom ogromnie dziękuję raz jeszcze, nie spodziewałam się aż tylu nominacji :)</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Aby tradycji stało się zadość wklejam zasady:</div><ul type="disc"><li class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-list: l2 level1 lfo1; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; tab-stops: list 36.0pt;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL;">napisz u siebie podziękowania i wklej link blogera, który cię nominował,</span></div></li>
<div style="text-align: justify;"> </div></ul><ul type="disc"><li class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-list: l0 level1 lfo2; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; tab-stops: list 36.0pt;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL;">napisz o sobie siedem rzeczy,</span></div></li>
<div style="text-align: justify;"> </div></ul><ul type="disc"><li class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-list: l4 level1 lfo3; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; tab-stops: list 36.0pt;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL;">nominuj szesnaście innych, cudownych blogerów (nie można nominować osoby, która cię nominowała),</span></div></li>
<div style="text-align: justify;"> </div></ul><ul type="disc"><li class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-list: l3 level1 lfo4; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; tab-stops: list 36.0pt;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL;">napisz im komentarz, by dowiedzieli się o nagrodzie i nominacji.<b> </b></span></div></li>
<div style="text-align: justify;"> </div></ul><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Punkt pierwszy spełniony, czas na drugi. Pisałam niedawno całkiem sporo o sobie, ale skoro takie są zasady uzewnętrznię się po raz kolejny.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">1. Nie lubię książek bibliotecznych. Uwielbiam przebywać w samych bibliotekach, ale nie lubię wypożyczać książek- natura chomika bierze górę, po prostu uwielbiam sam fakt posiadania tomiszczy.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">2. Moim ulubionym sposobem spędzania wolnego czasu, oprócz czytania książek oczywiście, jest oglądanie filmów i seriali. Ostatnio częściej sięgam po to drugie- wszakże „Gra o Tron” i „Czysta krew” same się nie obejrzą ;) Uwielbiam wszelkie kostiumówki, filmy historyczne, dramaty. Za to ciężko zmusić mnie do obejrzenia komedii romantycznej. Gdybym mogła codziennie chodziłabym do kina.</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">3. Uwielbiam starocie. Ogromnie podobają mi się ubrania w stylu retro i vintage, szkoda, że średnio do mnie pasują ;) Zadowalam się jedynie skromnymi dodatkami- kieszonkowy zegarek noszony na szyi to mój ulubiony element stroju.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">4. Chciałabym zacząć czytać po angielsku i oglądać filmy angielskojęzyczne bez napisów. Do pierwszego powoli się przygotowuję kupując odpowiednią literaturę. Filmy zaś zaczynam oglądać z angielskimi napisami- za głucha jestem, żeby zrozumieć co poniektórych aktorów ze specyficznym akcentem ;)</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">5. Kocham lakiery do paznokci. I pachnące kosmetyki- wszelkie balsamy, płyny do kąpieli, masła do ciała i całą resztę. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">6. Ogromnie podobają mi się rude włosy- zazdroszczę wszystkim rudzielcom ;) </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">7. Jak każdy rasowy mól książkowy marzę o ogromnej prywatnej bibliotece- bujany fotel, kominek (średnio bezpieczne, ale jakie klimatyczne!), puchowy dywan. Może kiedyś będzie mnie stać na taki kaprys ;)</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Na koniec moje nominacje. Czemu tylko 16?! Wybór ciężki, bo blogów, które uwielbiam odwiedzać jest co najmniej dwa razy tyle.</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Część z Was zapewne zamieszczała już posty o zabawie, ale to niczemu nie szkodzi ;) Kolejność oczywiście przypadkowa:</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">1. <a href="http://ksiazki-annie.blogspot.com/">Annie</a></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">2. <a href="http://ksiazkowe-zapiski.blogspot.com/">Heather</a></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">3. <a href="http://ksiazkowa-kraina.blogspot.com/">Aleksandra</a></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">4. <a href="http://dosiakksiazkowo.blogspot.com/">Dosiak</a></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">5. <a href="http://szara-przystan.blogspot.com/">Elina</a></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">6. <a href="http://pokoj-ksiazek.blogspot.com/">Julia</a></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">7. <a href="http://daria-o-kulturze.blogspot.com/">Daria</a></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">8. <a href="http://magiczna-ksiazka.blogspot.com/">Dominika Anna</a></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">9. <a href="http://przyjemnostki.wordpress.com/">przyjemnostki</a></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">10. <a href="http://recenzje-by-kamcia.blogspot.com/">KamCia</a></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">11. <a href="http://zwiedzamwszechswiat.blogspot.com/">Isadora</a></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">12. <a href="http://okiem-recenzenta.blog.onet.pl/">LadyBoleyn</a></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">13. <a href="http://kasandra-85.blogspot.com/">kasandra_85</a> (wiem, że nie bierzesz udziału w zabawie, ale i tak musiałam Cię wyróżnić)</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">14. <a href="http://zadrukowane-karty.blogspot.com/">Deline</a></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">15. <a href="http://niedopisanie.blogspot.com/">niedopisanie</a></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">16. <a href="http://podwojne-zycie-z-ksiazka.blogspot.com/">dm1994</a></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Uff ;)</span></div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-76274786469021454962011-07-17T20:15:00.001+02:002011-07-17T20:16:57.224+02:00"Przywoływacz Dusz" Gail Z. Martin<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeKaZyW6bYXh1MnD1Q2dRJRcgJZVo9Nlx8-hXbq-qFGEfe9q4yKP2wrqLqTdbxnmRmbZcDqDitws3x1fG30GGT5522dZn2-VEKtkjXWYCOWVGMtiu6NjV-EmX-WGJnSQu7tIGPYVgyy5g/s1600/przywolywacz-dusz-bprod60402987.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeKaZyW6bYXh1MnD1Q2dRJRcgJZVo9Nlx8-hXbq-qFGEfe9q4yKP2wrqLqTdbxnmRmbZcDqDitws3x1fG30GGT5522dZn2-VEKtkjXWYCOWVGMtiu6NjV-EmX-WGJnSQu7tIGPYVgyy5g/s200/przywolywacz-dusz-bprod60402987.jpg" width="130" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><blockquote><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><i>„Wygodne życie Martrisa Drayke’a, drugiego syna króla Bricena z Margolanu, legło w gruzach, gdy jego starszy, przyrodni brat Jared wraz z mrocznym magiem Arontalą zabijają króla by przejąć tron.</i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><i> </i></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><i>Tris ucieka z trójką przyjaciół: Soteriusem, kapitanem gwardii, Carroway’em nadwornym mistrzem bardów oraz Harrtuckiem, królewskim gwardzistą. W świecie, w którym duchy ukazują się otwarcie i wpływają na sprawy żywych ludzi, Tris skrywa głęboko tajemnicę. Podejrzewa, iż może być spadkobiercą magicznej mocy swojej babki, która była potężną czarodziejką. Taka magia uczyniłaby z Trisa Przywoływacza Dusz, obdarzonego rzadkim magicznym darem pozwalającym na pośredniczenie pomiędzy żywymi a umarłymi.”</i></span></div></blockquote><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Mój apetyt na fantasy rośnie, więc aby nieco go zaspokoić sięgnęłam po „Przywoływacza Dusz” Gail Z. Martin. Liczyłam na nieskomplikowaną rozrywkę, odpowiednią na okres wakacyjny i w tej kwestii powieść sprawuje się znakomicie. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Fabuła książki nie może szczycić się mianem oryginalnej- stosowane przez autorkę chwyty wszyscy dobrze znają. Na pomysł królewskiego bohatera zmuszonego do ucieczki przed tyranią członka rodziny już dawno wpadli bracia Grimm, tworząc baśń o pięknej królewnie Śnieżce, jakieś 200 lat temu. Świta Trisa przypomina chociażby tę z legend arturiańskich, a złych czarnoksiężników pragnących zawładnąć światem mieliśmy wcześniej mnóstwo. Pisarka tworzy opowieść nieco banalną, mocno uproszczoną i wyidealizowaną, jakby w konwencji baśni. Aczkolwiek ja baśnie lubię i nijak mi to nie przeszkadza. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Niestety w przypadku prozy Gail Z. Martin mamy do czynienia z bohaterami czarno-białymi. Albo dobrzy i szlachetni, albo złe paskudy, które należałoby prędzej czy później ubić dla zachowania harmonii świata. Niektórzy bohaterowie, jak najemnik Vahanian, próbowali się wyrwać z tego papierowego schematu, ale szczerze powiedziawszy kiepsko im to wyszło. Jednakże sztuczność bohaterów nie przeszkadza w darzeniu ich sympatią, grupkę Trisa polubiłam zdecydowanie. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Pomarudziłam to teraz czas na pochwały- pisarka posiada lekkie, zgrabne pióro, a przez to potrafi wykreować naprawdę wciągającą historię. „Przywoływacz dusz” to książka ponad pięciuset stronicowa, a mimo to pochłania się ją błyskawicznie. Zanim się spostrzegłam dobrnęłam do ostatniej strony. Autorka stworzyła niezłą koncepcję Przywoływaczy Dusz i świata duchów, ogółem nie mam nic do zarzucenia magicznej otoczce. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Pomimo wielu wad… ja po prostu lubię takie historie. Z chęcią poznam ciąg dalszy dziejów Trisa i jego przyjaciół, chociaż już teraz jestem niemalże pewna, że wiem jak skończy się ta opowieść. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><b>Ode mnie: 4,5/6</b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: center;"><span style="font-family: Calibri;">***</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">I jestem z powrotem. Niedługo wezmę się za nadrabianie zaległości na Waszych blogach, a trochę tego jest ;)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-2977432558063065201.post-60571708333180484312011-07-05T22:23:00.000+02:002011-07-05T22:23:45.911+02:00"Gra o Tron" George R. R. Martin<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcO3ylJE6c28eB97xzI-eUZBZQADjB6Cak3iUZSt6dQVEm9J5I96OYMNydODFvH8vo5z7ZrPmbfMeymiE32IU9EzFdI1WHZ87tQ32_VFhx3hoJIRlR4vPMA1KPY-uRytdmduY6hapyF30/s1600/George-R-R-Martin-Gra-o-tron_img4e074c9483d3b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcO3ylJE6c28eB97xzI-eUZBZQADjB6Cak3iUZSt6dQVEm9J5I96OYMNydODFvH8vo5z7ZrPmbfMeymiE32IU9EzFdI1WHZ87tQ32_VFhx3hoJIRlR4vPMA1KPY-uRytdmduY6hapyF30/s200/George-R-R-Martin-Gra-o-tron_img4e074c9483d3b.jpg" width="132" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><span style="font-family: Calibri;"><blockquote><blockquote class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><div style="text-align: justify;"><em>„W Zachodnich Krainach o ośmiu tysiącach lat zapisanej historii widmo wojen i katastrofy nieustannie wisi nad ludźmi. Zbliża się zima, lodowate wichry wieją z północy, gdzie schroniły się wyparte przez ludzi pradawne rasy i starzy bogowie. Zbuntowani władcy na szczęście pokonali szalonego Smoczego Króla, Aerysa Targaryena, zasiadającego na Żelaznym Tronie zachodnich Krain, lecz obalony władca pozostawił po sobie potomstwo, równie szalone jak on sam. Tron objął Robert – najznamienitszy z buntowników. Minęły już lata pokoju i oto możnowładcy zaczynają grę o tron…”</em></div></blockquote></blockquote></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Znacie to uczucie, kiedy książka całkowicie wciąga Was w swój świat? Kiedy razem z bohaterami świętujecie zwycięstwa i mężnie znosicie gorycz porażki? Kiedy najchętniej stanęlibyście u boku ulubionego bohatera by razem przeżywać opisywane na kartach powieści przygody? Oto przed Wami „Gra o Tron”, dzieło, dzięki któremu miałam ochotę chwycić miecz w swoje cherlawe odnóża, wdziać połyskującą zbroję i samemu stanąć w szranki w starciu o królewską koronę. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Żaden opis nie jest w stanie oddać złożoności fabuły „Gry o Tron”, więc nawet nie podejmuję próby stworzenia takowego. W tej kwestii powieść przypomina hydrę- utniesz jeden łeb, a na jego miejsce wyrastają dwie nowe głowy. Analogicznie- Martin kończy wątek, aby za chwilę zaskoczyć czytelnika kolejnymi.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Siłą powieści nie jest język- nie oszukujmy się, fan fantasy nie szuka literackich uniesień przy zaczytywaniu się w słowach autora, ważniejsza jest sama akcja. A tej u Martina nie brakuje- porwania, bitwy, zdrady, knowania, fabuła ani na chwilę nie zwalnia. Światem wykreowanym przez autora można się zachłysnąć, można, a nawet trzeba w niego wsiąknąć całym sobą, pozwolić uwieść się klimatycznej rzeczywistości. Struktura „Gry o Tron” przypomina ogromną szachownicę- jeden błędny ruch i wylatujesz z gry. Odpowiednie rozegranie partii- pozostajesz w rozgrywce. Pisarz serwuje nam powieść bogatą w detale, drobne szczególiki tworzące oryginalny świat sagi „Pieśni Lodu i Ognia”. To chyba o takich ludziach zwykło się mawiać, że mają łeb jak sklep ;)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Najmocniejszą stroną książki są jej postacie- wszystkie żywe, nieszablonowe i będące absolutnym przeciwieństwem papierowych ideałów. Można ich kochać, można nienawidzić, ale trudno pozostać obojętnym. Zżyłam się okropnie z Daenerys i Aryą, pokochałam poczucie humoru karła Tyriona, zwróciłam uwagę na posiadającego niesamowity potencjał Jona. Nie obyło się i bez negatywnych emocji- księciem Joffreyem najchętniej trzepnęłabym parę razy o ścianę, chociaż bez nadziei na poprawę jego zachowania. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Pragnę uspokoić wszystkich przeciwników fantasy- „Gra o Tron” to modelowy przykład podgatunku low fantasy, książkach fantastycznych o małej zawartości procentowej fantastyki. Może warto przełamać opory i sięgnąć po sagę Martina, nawet jeśli nie zaliczacie się do grona fanów tego gatunku?</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">„Grę o Tron” stawiam na honorowym miejscu w mojej skromnej biblioteczce i bezzwłocznie dodaję do listy ulubionych dzieł literackich. Wszystkich tych, którzy nie zapoznali się jeszcze z prozą Martina zachęcam gorąco, może powieść porwie Was tak jak i mnie.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Panie Martin, mogę duszę diabłu zaprzedać o ile skończy pan swój genialny cykl. Ku uciesze rzeszy fanów. Obiecuję ołtarzyki, pomniki o jakich się Świebodzinowi nie śniło i dozgonne uwielbienie.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>A teraz wybaczcie, idę krzewić martinoholizm</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><strong>Ode mnie: 6/6</strong></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Na koniec mapka świata Martina- może być przydatna podczas lektury :) </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZsQbm7s5kHCGlXnzvSZQ3ztpjxfJgBdzPBxUDEJ3XFHuF7ovYvC2R7auZhy7SMiaMCMl-np5y6ID8x9Z8vX33OEPSFEkDgQSezmTblTfL7gTPKnB-gZHGj2lstXFNCvdisUg7iPsO1dA/s1600/Map_Westeros_Political.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZsQbm7s5kHCGlXnzvSZQ3ztpjxfJgBdzPBxUDEJ3XFHuF7ovYvC2R7auZhy7SMiaMCMl-np5y6ID8x9Z8vX33OEPSFEkDgQSezmTblTfL7gTPKnB-gZHGj2lstXFNCvdisUg7iPsO1dA/s320/Map_Westeros_Political.gif" width="160" /></a></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: center;"><span style="font-family: Calibri;">***</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Pogoda się poprawiła, a co za tym idzie- wyjeżdżam. Tym razem na pewno ;) Znikam do przyszłego weekendu, zaszywam się w lesie z pokaźnym stosem książek. Recenzje i nadrabianie zaległości na Waszych blogach jak tylko wrócę :) Trzymajcie się ciepło ;)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div>UpiornyGroszekhttp://www.blogger.com/profile/07322946956782174100noreply@blogger.com21