"Błazen królowej" Philippa Gregory

„W roku 1548, uciekając przed prześladowaniami hiszpańskiej Inkwizycji, do Anglii przybywa żydowski drukarz z rodziną. Niebawem jego córka Hanna zostaje przyjęta na królewski dwór. Trwają tam ciche zmagania o sukcesję po Henryku VIII, który na następcę wyznaczył swojego jedynego syna, chorowitego Edwarda. Jego dwie starsze siostry, Maria i Elżbieta, ambitne, choć bardzo ostrożne, rywalizują ze sobą i każda wypatruje stosownej chwili, by sięgnąć po koronę. Pewnego Hanna staje się świadkiem czegoś, czego nie powinna była zobaczyć – i zostaje wplątana w rozgrywkę, w której stawką będzie również jej życie.”

„Błazen królowej” był moim trzecim podejściem do twórczości Philippy Gregory i tak jak w przypadku poprzednich dwóch powieści (świetnych „Kochanic króla” i przyzwoitego „Dziedzictwa”) spotkanie mogę uznać za udane. Akcja książki osadzona jest w czasach panowania dynastii Tudorów- moim ukochanym okresie historycznym, o czym zapewne większość z Was zdążyła się już zorientować :) Pisarka znana jest ze swojej dość obszernej wiedzy historycznej, dodatkowo  posiłkuje się licznymi lekturami dodatkowymi, a w rezultacie potrafi naprawdę dobrze oddać realia epoki.

„Błazen królowej” w dużej mierze skupia się na panowaniu Marii I i rywalizacji między siostrami- Marią i Elżbietą. Philippa, w odróżnieniu od większości, nie przedstawiła Marii w złym świetle, co z pewnością należy docenić. Przyznam, że sama całym sercem popieram Elżbietę, w przypadku tej powieści jednakże moja sympatia skupiła się na osobie pierworodnej córki Henryka VIII. Życie Marii było pasmem niepowodzeń i smutku, nic więc dziwnego, że podczas zagłębiania się w lekturę coraz mocniej współczujemy osamotnionej władczyni.Dochodzimy wreszcie do głównej bohaterki- Hanny Verde, ukrywającej się pod nazwiskiem Green. Młoda Żydówka to postać, do której dosyć łatwo zapałać sympatią. Wielokrotnie mogłam pozazdrościć jej silnego charakteru i hartu ducha, mimo wszystko niepowtarzalnego u kobiet w tamtych czasach, całkowicie zdominowanych przez mężczyzn. Momentami raziła mnie niestałość Hanny, zwłaszcza w sferze uczuciowej, jednak tyle jestem w stanie wybaczyć.

Język autorki jest niezwykle przystępny, dzięki czemu opasłe tomisko pokonujemy w stosunkowo krótkim czasie. Brakowało mi zróżnicowania w sposobie wypowiadania się ludzi z różnych warstw społecznych, jednakże rzadko kiedy spotykam się z takim zabiegiem w literaturze- cóż, przywykłam ;) Książkę polecam wszystkim miłośnikom powieści historycznej, a zwłaszcza burzliwego okresu w historii Anglii podczas panowania Tudorów.

Ode mnie: 4,5/6

Za egzemplarz recenzyjny dziękuję wydawnictwu Książnica.